Diken! Batan gönlüne.
Bülbül küsmüş gülüne.
Gül hasretken bülbüle,
Bülbül uçmuş öteye...
Bülbül susunca güle,
Dikkat İnsan Var
Yorgun ama dünden güne hazır ruhum
Toplanırken dizimden sızlıyor beynim
Susarak toparlıyor zihnim sözlerimi
Söylenecek vakti değil ki ömrün
Doğru mu, bildiğin yaldızlı yanlışlar sana! Bana ne ki! Demem:
Yanlış, bilmeyeni doğrular; bizmiyiz ki geceden bilinmeyen...
Hepimiz, doğruyu ağzından kesip asıp doğrarken ; kim doğru ki!
Yanlışlar kimin ki menfaate gizliden salkım salmış sarmaşık beyaz
Yalanlardan arlı kadın utanmaz, birlikte azalır usanmaz erkekler.
Gerçek tabu; yalanlar doğrusu: erkek kadın topunu topuzundan....
Anası bir kez doğururmuş insanı
Sonrası tamamen kendine kalmış
Her sabah doğan güneşle birlikte
İster doğar istemezse doğmazmış
Bir kez gözünü açtın ya bu dünyaya
Bir kez gönlünü kaptırdın mı hayata:
Oysa doğudan doğuyordu Güneş, Doğrudan…
Işıl ışılken ortalık niyeyse bu içteki karanlık!
Kader ağlarını örmüş ve duvarları
örümcek sarmış
Alt alta koyup toplasan beşi geçmiyor leşi…
Yoldan çıkıyor kalabalıklar üst üste
dökülenler
Kırık dökük bir kapıydı
Elimle ittim yavaşça
Açılıverdi sağımdan sola
Uzunca avlunun sonunda
Peşinden koştuğum eski şeylere bir bak!
Hepsi nasıl da yerli yerinde yeni duruyor
Kafalar eğilmiş eller de önde bağlanmış
Basiretsizlik kısmetini kapatmış, yolu da
Bir ben kaybolmuşum gibi aralarında
Arkada kalmışım zıplıyorum havamda
Gözden değil de bir kez düştün mü gönülden;
Ne kanatların, ne ayakların ne de tırnakların…
Boşuna artık bütün bu hoş çabalamaların.
Mesele hiç de göründüğü kadar kolay değilken;
Hiç kırıp dökmeyeceksin ki dönebilesin eskiden…
Düştüğün yere bak bir, düşlerin gibi mi?
Halden hale giren bakışlarında saklandığın
Kendine gösteremediğin ilgi, ya göremediğin
Hakkın olanı alamadığım ve olamadığın
Kaç kişilik bir oyun ki bu sahne oyalandığın!
Yüzünün şeklini bile hatırlayamıyorsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!