Atların nefes nefese kalmasıyla
Karanlıkların aniden uyanmasıyla
Aldatmasınlar seni
Gökkuşakları ufka yönelen bakışlarından bir işaret bekler
Rengarenk mercan kayaklıkları
Sualtı cennetine çağırır
Ellerin koynunda yüzün karşı kıyıda
Mevsim ne bahardı ne de sondu
Bir sevinçle her gün su verdiğin minyatür ağaçtan
Yaprak yaprak azalmışım
Bir garbi yeli çıkmış
Bütün gazeli alıp götürmüş
Şimdi bir ateş yanarsa
Karla kaplı dağlarda
Elbet soğuktan nasibini alır
Şimdi bir pişmanlık düşerse ellerine
Ağrı Dağı kadar bir yük kalmıştır omuzlarıma
Kekremsi bir tat kalmışsa dilinin ucunda
Sana dönüyor bu yorgun yüzüm
Seni anımsatıyor azat kuşları
Serendip Adası’ndan ta Acem Yurdu’na kadar
Çileli yolculuğu bu ömrümün
Deniz soğuktur belki hala kıyılarında
Hareler çizilmiş kaderime ta ezelden beri
Dört duvarla tahkim ettim kalbimi senin için
Ağır aksak toplayarak çocukluğumun ağıtlarını
Ve kemendine bağlanarak eşsiz gözlerinin
Elimdeki asamı bir duvarın yalnızlığına emanet ettim
Aşkımı sana
Islak asfaltlarda yürür müyüz sence
Kar yağmasa da olur
Bazı mevzuları geçelim
Bazı mevsimlerden geçelim
Kiraz çöplerinden bir taç
Çiçeksiz olsa da
Önünde büyük bir meydan ateşi var
Gözlerin bağlı
Şuursuz bir meyille koşuyorsun
Yalın ayak
Ağlar gibi, susar gibi bazan
Yüzüne düşen alevlerin sıcaklığı
Nasıl kırılgan şeyler hayata tutunur yokluğunda
Gözleri henüz görmeyen yavruların
Hayat hakkı nasıl saklanır avuçlarında
Meyveler nasıl da vaktinden önce olgunlaşır
Etrafında güneş solmaya yüz tuttuğunda
Gülersin ve birden çiğ damlaları düşer
Birden uyanırsın belki
Birden hatırlarsın
Kış günü ısınmayan ellerimi
Alçaktan uçan kuzgunları
İçimden kanamaya başlayan sesini
Sesine ses veren kalbimi
Zennetme ki senden söz açmadım bezmialemde Yusuf misali
Ütopya bu kurduğun bakışlarının altında
Lahika gibi ömrüme uladım bin bir çeşit güzelliğini
Elfaz gibi dağıldı kalbimin sesi
Yalaz düşürdün içime, bir kış günü geçiyorken ayn sularından
Harelenmiş çabalarım iz bırakır suyun sathında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!