Saat 2.30 gece yarısı
Ses yok rüzgar yok
Uyku yok umut yok
Nem çok sıcak çok.
Saat 2.30 gece yarısı
Sahil boyu ağlayarak yürüdüm.
Izdırap çeken bir ben değildim.
Gözü yaşlı serçeler martılar gördüm
Onları gördükçe çoğaldı derdim.
Göz yaşlarını sileyim dedim
Nedir dertleri bileyim dedim
Bu sabah yürürken rastladım ona
Bir çöp kutusunun hemen yanında.
Bir suçlu gibi ürkek telaşlı
Konteynırda bir şeyler arıyordu
İzmirde zorlu ve puslu bir sabah
Sessiz sedasız ağarıyordu.
Henüz geldik gidiyoruz
Ölenlere selam olsun
Yaşamadan ölüyoruz
Kalanlara selam olsun.
Kimi baba kimi ana
Ne acılar yaşadım ne mutluluklar
hepsi bir an gelip geçti gözümden.
ancak rüya kadardı bütün anılar
geldi çattı habersizce en son dem.
en büyük aşkların silindi izi
Ne engeldir ibadet
İşleyeceğin cürme
Ne iyiliği önler
Hor gördüğün meyhane.
Eğer tertemiz bir kalp
Her an bunca ölüm gözyaşı varken
Mutluluk olur mu yalan dünyada,
Krala sorsan dertli tebaa lanetli
Baksan yine herkes pembe rüyada.
Kimi hasretten acı çekiyor
Günah ittifakında insan çok yetenekli
Şeytan bu yetenekten uzun zamandır dertli.
İnsan şeytana bile külahı ters giydirir
İşlenen her günahı sevap diye sevdirir.
Tanrı tüm insanları günahıyla yarattı
Yıllardır sitemle uzaktan bakan
Yanıma gel de sarıl boynuma.
Sevda ateşiyle gönlümü yakan
Kimseler görmesin saklan koynuma.
Anlamsız hayatım kurumuş vaha
Ey unutulmayan yar,
Bir Bostanlı vapurunda
Yağmurlu bir sonbahar
Yine karşılaşacağız seninle.
Öyle sıkı sarılacağız ki
-
Ahmet Emer
Tüm YorumlarSayın Kemal Bey, Ne mutlu bu şiiri yazdığınız kişiye.Ne mutlu böyle sevebilene.Yüreğine sağlık.Kutlarım.