Bir gün mutlaka
Kavuşacağız seninle.
Öyle kuvvetlice
Sarılacağız ki
Birbirimize,
Tek kişi sanıp da
An be an doğanlar ölenler olur
Her gün yeniden kurulur dünya
Kan ve gözyaşı hiç eksik olmaz
Yıllarca sürer bu hazin rüya.
Ne doğuşumuz belli ne ölümümüz
Sana ne anlattıysam anlamadın arkadaş
O yüzden kızmıyorum acıyorum haline.
Zembereğin doğuştan sanki başka kurulmuş
Çektiğinle seçtiğin uymuyor ahvaline.
Dilim kurudu amma dinlemedin derdimi
Yürüyorum İzmir'in öksüz sokaklarında.
Özlediğim kapılar yüzüme kapanıyor.
Körfez kirli bir suyla kıvranıyor uzakta
Gözlerim her kuytuda bir hayali arıyor.
O hayal yüreğimde yıllar yılı duruyor
varoluşum da sır yok oluşum da
yaşadığım ömür yalnız bildiğim.
oysa hayat bir nefesin ucunda
ona rağmen çılgın gibi sevdiğim.
an be an can bulan can veren olur
Sevinci kalmadı artık basamakları
Koşar adım atlayarak çıkmanın.
Anlamı yok pür telaşla yürürken
Hem önüne hem arkana bakmanın.
Nasıl da haklıymış eskiler bunu söylerken
Gençliğine çok güvenme ay oğul
ölen hep yaşlı değil, içlerinde genç te var.
ne tedbir alıyorsun ne maske takıyorsun
hastanede musallada yatan genç de var.
Covıt 19 sana bulaşmaz sanıyorsun
Aile kabristanını dolaştım bugün.
Bir kış mevsiminin soğuk yasında.
Mezarlar öksüz toprak solgundu
Fındık ağaçlarının tam ortasında.
Kavaklar altında eski birkaç ser
Artık görmek istemem yıllardan sonra seni.
Yaşattığım o aşkın bitmesinden korkarım.
İlk rastlaştığımız anda kalbimden vuran beni
Görsen tanımayacak gözlerinden korkarım.
Bir İzmir akşamında yarım kalan sitemin
Kuşları izliyorum kalp gözüyle.
Bu nasıl muhteşem bir tasarım
Nasıl bir refleks ve yetenek?
Yaradılışın her anında inanılmaz emek.
Hepsinde çeviklik ve kusursuz birlik.
Her birinde ayrı yetenek ve güzellik.
Sayın Kemal Bey, Ne mutlu bu şiiri yazdığınız kişiye.Ne mutlu böyle sevebilene.Yüreğine sağlık.Kutlarım.