Kemal Müftüoğlu Şiirleri - Şair Kemal Mü ...

Söyleyemediğine üzülme sakın.
Konuştuğun değil
Sustuğundur, sırrınla var eden seni,
Bildiklerin ama anlatmadığın.
Yaşayamadıklarına üzülme sakın.
Yaşadıkların değil

Kızgın volkan gibi zavallı kalbim
Sönmeyen ateşle her an yanıyor.
Yalnızlığım çöl güneşi bağrımda
Anıların izleriyle kanıyor.

Muhtacım sana ölene kadar

Viran kaldı yokluğunda sokaklar
İncir altı, Hasan Ağa parkı.
Dolaştığımız her yer.
Viran kaldı korular, parklar
El ele oturduğumuz banklar.
Viran kaldı senin aydınlattığın evim

Sevgili arıyorum
Tıpkı sana benzesin.
Dayanılmaz gülüşü
O işveli bakışı
Yürekten yalvarışı
Tıpkı sana benzesin.

Sen beni hiç anlamadın küçüğüm.
Oysa kaç cephede savaştım yıllar yılı.
Ne yaralar aldım ölümcül,
Ne acılar yaşadım bilmediğin.

Sen beni hiç anlamadın küçüğüm.

Bir bayram daha geçti senden habersiz.
Hasretinle dopdolu geride kalan.
Sanki yaşayan ölüyüm sensiz
Yokluğunla kahroluyorum her an.
Açılan avuçlarım şimdi çaresiz
Buluştuğumuz yerler viran kaldılar,

Dolaştığımız yerler
Şimdi bize yabancı
Umut dolu şarkılar
Artık çok uzaklarda.

Yalnız geçen her anım

Günahlarımızdan beslenir şeytan
Zulüm kan ve gözyaşından.
Her kötülük mutlu eder onu
Acıyla inleyen her can.

Bu günahkara izin

Bakmayın öyle çılgınlığıma,
Şairim ne yapsam yeridir.
Mısralar ağlaşır içimde
Ruhum akıllanmayan bir serseridir.
Ezilen karıncaya bile acır yüreğim
Rüzgarda uçuşan yapraklarla titrerim.

Şiir uslanmaz çocuğudur acıların.
İzinsiz kanatır şairin yüreğini.
Ne zaman huzura kavuşsa insan,
Unutur yaşamın soylu rengini.

Şair tutkuyla sever yalnızlığı.