Kemal Müftüoğlu Şiirleri - Şair Kemal Mü ...

Ruyamda gördüm
Küçük oğlumu
Onbeşyıl önceki
Çocuk halini.
Defalarca öptüm
Ela gözünü

Gün birlik günüdür,ayrışma değil
Kenetlenme zamanıdır sımsıkı.
Nasıl unutursun toprağını çiğneyen
Düşman çizmelerini?
Oysa daha dün namusuna uzatmıştı
O kirli ellerini.

Meçhul bir alemin sırlar yumağı
Ne varlığım belli ne de yokluğum
Sanal bir hayalin karanlığında
Ne yalnızlık tekin ne de çokluğum.

Ne doğandan bir iz kalmış ezeli

Bir bahar enginliğinde deniz
Varsa yoksa yalnız ikimizin.
Yasak bir aşkın burukluğuyla
Korkarak mutluluğa açılan ellerimiz.

Bir İzmir yağmurunda ayrıldığım yar

Mutluluğun celladı hatıralar
Hasret hezeyanında geçmişi arar.
Ne alışmak ne kavuşmak avutur
Mazide kalanlar içimi dağlar.

Her anıyı kıskançlıkla saklarım

Beni seviyorsan eğer
Uzaklar az gelir bana.
Ruhum senden ayrılmışsa
Prangalar vız gelir bana.

Vicdanını sorgularsan

Düne kadar çok önemsediğimiz şeyler
Kavuşunca anlamını yitirdiler.
Oysa en çetin kışlar bile, beklenirken güzeldiler.
Yaz ve baharlar da öyle.
En güzel duygular, yaşanınca bir bir öldüler.
Ne kötü çelişkidir bu,

Ne zaman bahçede
Beyaz gül görsem
Yasak bir aşkı
Anlatır bana.
Adı konmayan
İsmi olmayan

Yaşadığım yerden sıra dağları görürüm
Çöker yorgun akşamlar mor tepelere
Sensizliğin hüznü üstüme siner
Her gelen karanlıkla yeniden ölürüm.

Gecenin uykusuz rengidir son mısralarım

Ben yıldızlar parladıkça yaşarım.
Bir gün mavi gökler ıssız kalırsa eğer,
Üzerinde tek yelkenli kalmazsa denizlerin
Uçsuz bucaksız çöller vahasız
Ve yüreğin bensiz kalırsa eğer
Bilki o zaman gizli gizli ağlarım.