Kemal Müftüoğlu Şiirleri - Şair Kemal Mü ...

Günahlarımızdan beslenir şeytan
Zulüm kan ve gözyaşından.
Her kötülük mutlu eder onu
Acıyla inleyen her can.

Bu günahkara izin

Bakmayın öyle çılgınlığıma,
Şairim ne yapsam yeridir.
Mısralar ağlaşır içimde
Ruhum akıllanmayan bir serseridir.
Ezilen karıncaya bile acır yüreğim
Rüzgarda uçuşan yapraklarla titrerim.

Şiir uslanmaz çocuğudur acıların.
İzinsiz kanatır şairin yüreğini.
Ne zaman huzura kavuşsa insan,
Unutur yaşamın soylu rengini.

Şair tutkuyla sever yalnızlığı.

Kaç zamandır
Bekar evimde
Nasıl üzgünüm
Bilemezsin.
O çok temiz
Bildiğin ben,

Yıllardır sitemle uzaktan bakan
Yanıma gel de sarıl boynuma.
Sevda ateşiyle gönlümü yakan
Kimseler görmesin saklan koynuma.

Anlamsız hayatım kurumuş vaha

Sitemim var tüm savaşlara
Akan kan ve gözyaşına
Zafer ve sevgi pahasına.
Sitemim var haksızlıklara
Kötülerin mutlu kahkahasına.
Sitemim var yalana dolana

Ey unutulmayan yar,
Bir Bostanlı vapurunda
Yağmurlu bir sonbahar
Yine karşılaşacağız seninle.
Öyle sıkı sarılacağız ki

Seni hep sevdim.
Haksız tutkularımla
Vazgeçemediğim sigaramla
Acı kahvemle sevdim.
Biricik çocuklarımla
En içten dualarımla,

Kopardılar ham meyvamı dalından
Kuruttular acımadan baharın yeşilini.
Kızıl bir leke sardı yeri göğü denizi
Ölen cüce kalan bir dev kadardı.
Geriye kalan izi cücenin dev,
Devin cüce kadardı.

Nasıl mantık öleni kirli diye yıkamak
Sözde temizlik diye anadan doğma soymak.
Ölen cennet ehliyse zaten orda yıkarlar
Cehennemlikse eğer ozaman da yakarlar.

Kimin haddi mevtanın boy abdestini almak