Kazım Doğan Şiirleri - Şair Kazım Doğan

Ben ülkemin kaynaklarını sattırmayacak,
Yoksulun hakkını yedirmeyecek,
Ve bu uğurda canını verecek kadar
Vatanseverim...

Ben din, dil,ırk ayrımı yapmadan,

Artık kalemim sevgiyi yazacak dostlarım,
Dipsiz kuyulara, çıkmaz sokaklara uğramayacak yollarım,
Çöllerin kızgın kumullarında yanmayacak ciğerim,
Vahalara düşecek artık tüm yollarım.
Denizin dibinden toplayacağım umudu,
umutsuz kalmayacak artık yüreğim,

Benim içimde bitmeyen bir hayat vardı,
Giderken onu da aldın götürdün,
Götürdün giderken yaşamımı da
Oysa ne masumdu isteklerim,
duru bir su gibiydi ey hain kadın
sana olan aşkım...

Her bayram da yüreğim burkulur,
sanki yüreğime hançer sokulur,
öksüz çocuklar gelir aklıma,
anaya, babaya hasret
yapa yalnızdırlar.
Bank larda sabahlayan evsizler gelir,

Sen hiç ateş çemberinden geçtin mi?
Okul yolunda vızıldayan kurşun yağmurlarında,
Mermiler düştü mü ciğerine,
Kurt dişlerinde yavuklunu kaybettin mi?
Sen boşuna mı yaptın okul çağlarında
Kurulan kurt sofralarına karşı mücadeleni...

Hesap sormaktı gayem
Hırsızdan, arsızdan,
Satandan ülkemin kaynaklarını...
Köklerine kibrit suyu diyerek çaktım
Çakmağımı,
Kendimi yaktım...

Allahım bu ne vahşet
bu nasıl bir acı,
Bunlar nasıl bir kuldur
yoktur insafı

İran'da bir kadın yerde yatıyordu,

Doldur saki kadehleri şişeler boşalsın,
İçeceğim bu gece, derdim çok benim...
Kendimden geçeyim yüreğim hoşalsın,
Durdurmayın beni, yaram var benim...

Derdimi söyledim doktora derman olmadı,

Sen gittin dost,
Şiirler öksüz kaldı,
Rotasını şaşırdı sözler...
Sensiz kaldı senli türküler,
Ezgiler, nağmeler....
Ardından göz yaşı döktüler...

Ölmek mi zor, yoksa yaşamak mı,
Benim için hiç fark etmez be dostum...
Çakallar sarmış dört bir yanımı,
Emdikçe emerler ah bu kanımı...

Yaşamdan tat almak haram olmuş