Kazım Doğan Şiirleri - Şair Kazım Doğan

Keskin bıçak sözlerin,
yara açtı ciğerimde,
Mermi oldu hiç çıkmıyor,
yuva kurdu yüreğimde.

Gökte kara bulut havası gibi kara sözlerin,

Köyüm yolu kar ve boran
yürüyorum, yürüyorum
Issızda kaldım bulan yok
Arıyorum, arıyorum

Anam bacım beni köyde bekliyor,

Bazı şeyler gelir geçer unutulur,
kalbe giren o sevda unutulmaz,
Aldatılırsın, yüreğin burkulur,
Kalbe saplanan bu hançer unutulmaz.

El ele gezmeler bir başka tatlıdır,

Gün tutuştu Sivas'ta günler tutuştu,
Sazın tellerine vuran eller tutuştu,
Söz tutuştu dillerde/ sazlar tutuştu,
İnsanlık tutuştu ey halkım unutmayın bizi.

Yandık/ piştik/ ölüm şarabını içtik,

Ey terörle beslenen,
Boğazına kadar pisliğe batmış
Peşmergeleri parmağında oynatan kuklacıbaşı.
Doymadın mı daha kana,
Kıyarken, kıydırırken elin hiç titremedi mi senin cana
Farzet ki o öldürttüğün asker senin oğlun,

Geldik bu dünyaya yaşamaya çalışıyoruz,
Bu üç günlük dünyada iyi kötü yaşıyoruz,
Babayız,anayız büyük yükler taşıyoruz,
Dengesizlikler o kadar çok ki hep şaşıyoruz.

Kiminde var mal, mülk, hep derya deniz,

O Türkiye’nin aydını, hepimizin gururu,
Atatürk ilkelerinin korkusuz savunuru
O Karanlığa karşı doğan güçlü bir güneş
Ülkesine kazandırdı milyonlarca okuru...

Çağdaş yaşamın en büyük destekçisi

Oooof, offf,
Yine yaptın yapacağını be komşum,
Yine başını alıp meyhaneye koşmuşsun,
birde cebimde yok beş kuruş diyorsun,
Ağlıyorsun birde durmadan sızlıyorsun,
Ne demeye içiyorsun be komşum ne demeye içiyorsun.

Sordular bana,
Denizleri mi, ormanları mı çok seviyorsun,
yoksa yarini mi?

Dedim;
Denizden de vaz geçemem,

Sildim dudaklarıma kondurduğun öpücüklerini,
Sildim gözlerime baygın bakan bakışlarını,
Sildim beni sevdiğini söylediğin yalanlarını,
Sildim seni beynimden/ sildim kalbimden.

Sildim Ankara sokaklarında gezdiğimiz yerleri,