Kazım Doğan Şiirleri - Şair Kazım Doğan

Sen hiç yaz ayında buz kestin mi üstadım,
Ben kestim hem de buzula döndü bedenim...
Lokantalara gözü takılı bir sokak çocuğuna döndü yüreğim
Boğazıma geçti yağlı ilmeğim
Asıldım...
Ben utandım utanması gerekenlerin yerine

Birlikte yol aldığımız
O tozlu yollarda,
Hani çisil, çisil yağan yağmur altında,
Bir de ellerinle, ellerimi sıkıca tuttuğunda...
Benim kanım kaynardı,
Sende ateşimle yanar mıydın gülüm...

Off, of
İndirdim tozlu raflardan
Açtım eski transistörlü radyomu
Dönülmez akşamın ufkundayım diyor
Şarkıcı
Vakitte hakikaten çok geç,

Bir gül goncasısın,yüreğin nebatat,
Kalbin çok temiz, yok hiç kabahat,
Kendinden eminsin,için hep rahat,
Sen gönüllerin sultanısın Sebahat...

Güzelliklere açıl, et deryalara seyahat,

Bir sabah uyandığında
Yanında ki boş yastığa bakacaksın gülüm
Ben yokum.
Telaşa düşecek
Tüm odalarda beni arayacaksın
Telefonumda sesim olmayacak

Kaybolan yıllarımı bana geri verebilir misin?
Giden gençliğimi, ölen sevdiklerimi,
O güzel öğrencilik yıllarımı
ve arkadaşlarımı,
Kahpe kurşunla vurulan yavuklumu,
Bana geri getirebilir misin hayat?

Bugün Hüzün sokağına düştü yine yolum,
sık sık uğramaya başladım zaten bu sokağa,
müdavimi oldum.
O sokak dev bir mıknatıs,
bacaklarımda kilolarca demir yüklü sanki,
çekiyor beni her an kendine Hüzün sokağı.

Ayın şavkı bir başka vuruyordu o gün
şuhut'ta
O sarışın Mavi Gözlü Dev Adam
bir köy evinin sofrasında,
karanlık odayı aydınlığı ile ışıtıyordu.
Beş adım ötelerinde ise,

Yaş onaltı delikanlılığımın ilk kilometre taşlarındayım,
Sevdiğim kızın kiraz ağacının altında seranattayım,
O sırada seçim zamanıymış/ ben başka dünyalardayım,
Bir kaçışmaca / bir patırtı dur ulan yoksa ateş ederim
sesleri duymaktayım.

Neden hep kan yazılır emekçinin tarihine,
Neden suç kabul edilir, sahip çıkmak emeğine,

Neden kapitalistler bizleri katlettirir,
Nedeni açın kitaplarımızı bellidir.