Kaan Ali Kolcuoğlu Şiirleri - Şair Kaan ...

Bir ekmek parası be abi
Hadi be abi
Çok açım

Açlığım!
Doymuyor açlık / açlığım

Bizim buralara bahar hüznüyle gelir
aldanırsın çiçek açmış dallara.
Gerçeklik güzelliğin ardına saklanır.
Geçmeyen trene su vermez olur.
Camları kırık, demirleri pas tutmuştur.
Kapısına tahtalar çakılmış, çürüyen / çürüten zamana küskündür artık.

Ölüm gibi çalardım kapını
Dudağının kenarındaki ruj
emprimeseydi eğer

Ölüm gibi kucaklardım seni
Dudağımın kenarından

Bu kent yüzünü
Ne çokta saklıyor sevmeyene
Sevmek aldanmak diyor biri oysa
Hadi gel diyor biri
Birlikte aldatalım bu kenti...

Ne çabuk unutmuşuz her sabah edilen yeminleri
Ve vaat edilen kazanılmış toprakların sahipliğini
Nasıl kazanıldığını?

Kanla ve tırnakla
Et ve kazmayla

Kim bilir kimlerle beraber
Bir Ankara'yı daha ardımda bırakırken
Sen miydin o kitapçının önünde duran
siyah saçlı kadın?

Kirpiğine düşmüş hüzün

Ne güzeldin oysa sen Ankara!
Şiirlere, şarkılara adın yazılırdı
Yine kalbinden vurdular seni kalleşçe ve kahpece…

Taşın, toprağın kana bulalı, yüzün esmer uykularda
Kalbine saplı binlerce karanfilsin şimdi

Aklımın kıt aynalarında kendi suretine bakan ben bıkkın bir hal takınıyorum yüz ifademde
Akşamdan kalma gibi sendeleyerek yürüyorum saç baş dağınık, sakal bir karış
Yeni bir gün, yeni bir koşturma telaşı beklemiyor beni!

Konuşmak!
Oysa yazmak fiili ağır basıyor

Bir psikiyatri koltuğunda buluyorum kendimi!

Anlat diyor doktor, anlat!

Ya da sonsuza kadar sus diye içimden mırıldanıyorum.

Ne mavi geliyor artık avuçlarıma
Ne de deniz kokusu
İçimde ölü kırlangıçlar
Kanıyorum...
Korkuyorum...