İsmet Barlıoğlu Şiirleri - Şair İsmet Ba ...

O eski tad kalmadı hiçbir şeyimde;
Birlikte götürmüşsün tadlarımı, lezzetlerimi,
Bir baksana; o atlasları andıran deniz mi
Bu kirli, bulanık su?
Hani o gözleri kamaştıran eski parıltı bu sularda,
Hani arkalarında köpükten kuyruklar götüren gemiler,

Duvarlar dile geliyor yalnızlığımda,
Kapılar, pencereler dile geliyor,
Onlar bana, ben onlara söz edip duruyoruz
Senden yana.
Güzelliğini seriyoruz ortaya, resimlerinden çıkarıp,
Gençliğini seriyoruz geçmişten alıp,

Deniz yine seni andırıyor bu akşam,
Yakamozlar içinde kalmış kararan sular,
Suların eli yine yaralı yüreğimde kanlı kanlı,
Uykuya dalmış birer martı çığlıklarım dudaklarımda,
Sağ yanağım sol yanağıma inen şamarlara açık,
Geçmişteki eski yerimizde

Selam sana anam-babam, selam sana,
Ben sevda bağbanıyım, geldim işte ta pencerene,
Sana turfandalarımı getirdim karasevda bağlarımdan,
Bir ömür boyu gözyaşlarımla suladığım turfandalarımı,
Çapa çapa çapaladığım, yürek yürek budadığım,
Elvan elvan renk verdiğim turfandalarımı,

Karasevdan güneşi güneş yapan şey,
denizi deniz yapan,
suyu su yapan,
alkanlar içindeki gurubu kutsal bir tabloya çeviren,
rüzgara rüzgar, yağmura yağmur tadı veren şey.
Seni seversem esip gidebiliyorum rüzgarla,

Çalınca düdüğü böyle trenler
Sanıyorum yine uzaklardasın.
Korkuyorum dönmez çekip gidenler,
Çünkü hasret dolu dudaklardasın.

Bakınca çocuklar hep gülücükle,

İnce, uzun bir yolda değilim,
Gitmiyorum gündüz-gece,
Eskimiş bir tahta köprünün tam ortasındayım.
Geriye gidemem, menzil uzun,
Gözüm kesmez.
İleriye gidemem, yolum tükenir.

Sakın hiç kimseyi hafife alma;
Ummadığın taşlar ne başlar yarar.
Batacak sandalı ummana salma;
Ummadığın taşlar ne başlar yarar.

Kola her takılan kolçak değildir,

Bunlar çam kokusu değil, senin kokun,
Dalga dalga, buram buram alınmış saçlarından,
Bunlar sedefin rengi değil, senin rengin,
Yüzünden, ellerinden, tırnaklarından nişane,
Gerçekte benim aradığım sensin, anam-babam,
Ötesi

Ben bir başıma olduğumda, inan ki; üç başımayım:
Senden yana olan ben,
Benden yana olan ben
Ve sen.
Ondan öte Tanrı ‘nın hiçbir tek kulu,
Habire cebelleşip duruyoruz birbirimizle,