Hele saça bah, saça; ipeh neyse bu saç o,
Babo, şindi bu gari essahtan herif midir?
Herbi yanı degerli, bu yüzden de gısganç o,
Babo, şindi bu gari essahtan herif midir?
Saçıni darrağıynan darramış tey arhaya,
Ben seni yıllarca avuttum
Türkülerimin kollarında,
Düşüncelerimin en kör-kütük zamanlarında,
Kalmışken başım bir yanda, gönlüm bir yanda,
Hanlar yaptım yorulduğun yerlere,
Altına serdim ömrümü sergi eyleyip,
Davrandım kalemime,
Güvendim kelamıma,
Yanlış geldi yanıma,
Bendeki tashih etti.
Kalemi tuttu eli,
Denimiz yok, unumuz yok, Ana beni eversene.
Köyümüz var, yolumuz yok, Ana beni eversene.
Eller gitti gökte aya, Bizler kaldık yine yaya,
Tam giderken Almanya ‘ya, Ana beni eversene.
Erzurum ‘lu der ki; ‘Pıhart, çıhıram…
Dar dünyada ben evsiz mi galiram? ..
Toto vurdi, ben de bir ev aliram,
Başan parçalansın evin itoğlit…’
Trabzon ‘lu der ki; ‘Öıkayrum itmaaa…
Saba makamından okunan ezan
Yayıldı uyuyan aziz toprağa.
Bir Davudi ses ki; nasıl muazzam,
İşledi renk gibi dala, yaprağa.
Sandım okşanıyor ruhum, bedenim,
Yüreğimde çöreklenmişsin anam-babam
Ağusunu kanıma karıştıran bir mercanyılanı gibi,
Bu denize bu yağmurlar böyle yağdıkça,
Bakışlarımı böyle çevirip geçmişe baktıkça.
Senin saçlarını bu ay, o eski ay mıdır,
Bilemiyorum.
Fazla zalim olma; günahtır bana,
Ruhumdan, kalbimden, gözümden oldum.
Bir sözüm kalmıştı, verdim de sana
En kutsal saydığım sözümden oldum.
Hep kırdın, incittin, hergün inlettin,
Hele mene bah, mene,
Neçe güne galmışam.
Bahalığın derdinden
Fener kimi yanmışam.
Ete bahsam; et zalım,
Tanrı ‘m, bu kadar mı zor beni mutlu kılman?
Kurtarman çilelerden, azaplardan?
Gözyaşlarımı kurutman bu kadar mı zor?
Görüyorsun; iki elim kanda,
iki ayağım bir pabuçta,
kaldır bu engelleri aradan artık,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!