İsmail Aksoy Şiirleri - Şair İsmail Aksoy

Öyle çok düşündüm ki seni
ve öyle çok yazdım ki senin hakkında
bilemeden daha tam olarak kim olduğunu.
Seni yanıma alamadan
öyle çok odada yattım ki
ve o denli çok taşındım ki

Gölgelerin arasında yürüyordum
Kimse tanımıyordu beni
Kimseyi tanımıyordum
Verdiğin çakıltaşını ve düşlerimi taşıyordum yalnızca

Belki ben de bir gölgeydim

Sürükleyen kuşlar altında
hüsrâna uğramış köprüler altında
mağrur ağaçlar altında
arasında alaylı sandalye sıralarının
arasında ukala arkasayfaların
ayarlanmış merdivenlerin içinde ve dışında

Majestik Brezilya, hangi sevdayı
beslemedim ki sana karşı
oturmak için kucağında senin,
sarıp sarmalamak için kendimi muhteşem yaprağınla,
o bitkisel gelişmende, zümrütlerin
yaşayan çöplüğünde: gözetlemek seni,

Burada zihnin bu kaygan
hiç bir söz ulaşmayan yokuşlarında
ve hiç bir meleğin beklemediği burada
insan insan olur yeniden.

[”Kişiye Özel Kağıtlar” ’dan (1974) ]

(I.) -Bırakılmış-

Babam evden kovacağını söyledi beni. Bağırıp çağırdı anneme, dedi ki bu geceden sonra ben O'nun babası değilim artık.

Gece sakin; yıldızların ışığında gidebiliyorum en yakın köye doğru; ama ya şimdi doğurursam çocuğumu? Hıçkırığım çağırıyor belki de O'nu; belki de yüzümün nasıl olduğunu görmek için bir an önce doğmak isteyebilir. Ve titrer durur gece havasında soğuktan, örtsem bile O'nu bedenimle.

İyi geceler şimdi
ve eve git dosdoğru
hâlâ sarhoş beş duyun sendeyken.
Biliyorum
ayartmalara meyleder seni yolun.
(na na na nay na nay)

Ne ki erişti işkence Caupolican'a da.

İşkence mızrağıyla delik deşik edilmiş olarak
girdi ağaçların o yavaş ölümüne.

Geri çekti yeşil saldırısını Arauco,

Büyüyünce ne olacaksın çocuğum?
- Pinokyo olacağım
Elimde bir testere
Gideceğim yoksul semtlere
Yalan söyleye söyleye

Gün isterik bir kadın gibi
Bırakırken kendini kentin kıllı kollarına
Astfalt kokulu kentten ağır bir parfüm yükselir
Kent buram buram amonyak kokar

Sokaklar belsoğukluğuna yakalanmışcasına