İsmail Aksoy Şiirleri - Şair İsmail Aksoy

11. Sone

Yitip gittiğin hız gibi aynı hızla büyüyeceksin sen
Senden olan birinde, senden kaynaklanan biriyle;
O taze kan seni genç ve diri tutarken
İşte bu benim diyeceksin, gençliğin geçip gittiğinde.

Ve otururuz burada
duvar dibinde,
Arena romana, Diocletian'ın, les gradins (1*) (2*) (3*)
quarante-trois rangées en calcaire. (4*)
Dazlak Bacon (5*)
satın aldı bütün küçük bakır kuruşları Küba’da:

12. Sone

Saatin kaç olduğunu anlatan çan vuruşlarını saydığımda,
Ve parlak günün korkunç gecede battığına baktığımda,
Gördüğümde menekşenin ışıltısını yitirdiğini
Ve siyah buklelerin beyazla gümüşlendiğini,

Yürüdü Kung
hanedan tapınağı boyunca
ve sedir korusuna girdi
ve aşağı ırmağın kenarında çıktı sonra,
Ve yanında Khieu, Tchi
ve kısık sesle konuşan Tian vardı

13. Sone

Ah, keşke hep kendin kalabilsen! Fakat sevgilim sen
Artık kendinin değilsin dünyada yaşamıyorken:
Gelmekte olan bu sona hazırla kendini,
Ve aktar birine o şirin suretini.

Bir humma misali aşkım, özlemini çektiği
Uzattıkça uzatacak şeyler her daim illeti.
Hastalığı azdıracak şeylerle beslenir,
Sayrı ve hırçın iştahının keyfiyle ilgilenir.
Mantığım, aşkımın öfkeli hekimi,
Öğütlerini dinlemedim diye terk etti beni.

Io venni in luogo d'ogni luce muto;
Islak kömür kokusu, politikacılar
......... e ve..... n, kol bilekleri bağlı
ayak bileklerine,
Dururlar çıplak kıçla,
Yüzler bulaşmış götlerine,

14. Sone

Yıldızlardan toparlanmış değildir hikmetim
Ve gene de gökbilimi biraz bilirim,
Fakat söylemek için değil iyi ve kötü olan bahtı,
Veya salgınları, kıtlıkları veya mevsimlerin vasfını;

Glikozda yatan o sükroz,
Grasse’deki yağlar gibi pis kokulu
Yumuşak pamuktaki debdebe,
O muazzam edepsiz göt-deliği sinekler sıçmakta,
Emperyalizmle birlikte guruldamakta,
Nihai pisuar, gübre yığını, çıkışı olmayan sidik torbası,

15. Sone

Gelişen her şeyin mükemmelliğini sadece bir an
Koruduğunu göz önünde tuttuğumda,
Bilirim yıldızların sessiz yorumlarıyla yazılan
Bir oyun olduğunu şu koskoca sahnedekinin yalnızca;