bazen rüyalar seçer insanları
bazense insan bulur en güzel rüyalarını
zamansız hediyeler sunar kader
mesela bir uçurumun kıyısında sever insan
göz açıp kapamış gibi kısa
ama sonsuzmuş gibi upuzun
Feryatsız figansız çıldırttın ya beni
Göçmen kuşlar gibi sürdün ya beni
Olunmaz gurbetlere saldın ya beni
İflahsız düşlere sardın ya beni
Ebedi seviyordun hani
Bu zalim gidiş ne ki
denizaşırı uzaklara gidiyorum
gözyaşlarımdan takip et beni
ayrı düştüğümüz her adımda
kan kırmızı akıyor gözlerim
yağmur gibi dökülüyor anılar
orada
bıraktığımız yerde duruyor güneş
zaman hiç akmamış gibi
kalbimizdeki güller büyürken
dikenleri hiç batmamış gibi
sonsuz aydınlığın içinde
bir damla karanlık gibiydi
seni beklerken
kanayan parmaklarıyla
nereye dokunsa
kalbi acıyan çocuklar gibi
mutlu etmez mi insanı
nefret dolu bakışların ölümü
ve diz çöken ihanetin
affedilmez yalvarışları arasında
aşkın o keskin giyotini
düştüğünde küstah bedenin üstüne
şimdi pencereleri açmak
ve haykırmak tüm insanlığa seslenir gibi
son nefese dek dökmek kalbi dudaklardan
hadi gelin gece kuşlarım hadi
gökte dolunay titrer, içimde heceler
bir kainatın yangını var avuçlarımda
gözler seni görmeseydi eğer
karanlığa da razıydı gözler
ve sözler seni anlatmasaydı eğer
lal kesilmeye de razıydı sözler
doğu'yla batı kadar uzak şimdi
beni benden alan gözlerin
suskun ve kederli
bir yas ki
dipsiz ve ebedi
renklerin en güzeli
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!