Kadermiş yalnızlığımız
Melekler yazmış anlımıza
Saatler düşürmüş içimize
Karanlıklar çökmüş aramıza
Kadermiş yalnızlığımız
do you see the light, man asked,
which in the top of the sky shining,
which will not extinguish any time
do you see the light, man asked,
which loneliness of the night, that will dominate
she said: yes
gecenin bir yarısı doğdu Mehtap
karanlığa nur yağdı semadan
önce göğe ardından suya düştü cemre
bahar geldi bizim şehre
melekler ağladı, titredi gökler
sancılı gözlerinle
titreyen sözlerinle
öldüren geçmişinle
yarım kalmış hayallerle gel
sabah, akşam demeden
konuş benimle dolunay
ya da sus, ama gel benimle
düşelim yollara seninle
gidelim kemiklerin acı çektiği mezarlıklara
uğultulu, karanlık ve kasvetli
gecenin maskesini yırtalım
en büyük veda kaldığını sanmaktır
zincirlere vurulan hiçbir şey aşk değildir
büyüsü kaçmışsa gözlerimdeki ışıltının
bil ki bu sana sunduğum en büyük vedadır
hoşça kal, dememi bekleme benden
git diyemedim hiç kimseye ta en derinden
bana ne oldu ey sevgili
kaskatı kesilmiş sanki aşkın yüreği
hani eskiden ağlardım
gözlerini görmediğinde gözlerim
bana ne oldu ey sevgili
aşk, kaçış planıyla gelir
bir kral
düşmüş bir şehre nasıl girerse
işte öyle girer kalbin ülkesine
yakıp yıkar eski olan ne varsa
ve tahtını kurar
tarihin en kanlı sayfalarına yazmışlar seni
hüzün damlamış kader kaleminin mürekkebinden
zalimin kılıcı boynuna uzanırken
bir koruyucu meleğin hiç olmamış
öldürülmüşsün defalarca
tabutunu taşımaktan öteye geçememiş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!