bir damla gözyaşı bile gelmiyor ardımdan
oysa gidiyorum ben
oysa kanıyor yürek
ne dönüp bakabiliyorum geriye
ne de bir el sallayabiliyorum ardıma
geride karanlık
susar da konuşamazsa gözlerin
bana kimler anlatır aşkı
şimdi yazarsam bu şiiri
biri can verecek kelimelerde eminim ki
ama yine yazmalı değil mi ki
Bir gün gözlerindeki perdeyi yırtar ölüm
Hayattan geriye yarım bir film kalır
Beyaz perdedeki hayalin
Mezar taşındaki soluk adın
Ve azrailin kollarında yüreğin tükenir adım adım
Bir şiir yazsam kırılan kalbinin üstüne
Yaraların beni affeder mi
Mutlu olur mu gözlerin
Gitmekle kalmak arasındaki ellerin
Hiçbir yere gidemeyen ellerimden tutar mı
cehennemde üşüyorsak
üstüne üstlük yetmiyorsak
yetinemiyorsak
ya fazla ya da eksik kalıyorsak
mutluluğun ufkunda battı güneşim
bal gözlüm, gece yüzlüm
sensiz yarım ve yapayalnızım
kılıç gibi saplanırken yokluğun
ne acılar yaşadım bilemezsin
artık kimseyi beklemeyecek saatler
gözler pencerenin ardında saklı kalmayacak
ve duvarlarda yürümeyecek hayaller
artık kimseyi beklemeyecek saatler
bir bakış önünde uzayıp gitmeyecek yollar
Gülüp geçeceksin acının ihtiyar çehresine
Üç kuruşluk insanlar için üç günlük dünyanı heba etmeyeceksin
Ne gereği var dünyayı cehenneme çevirmenin
Cennete düşen ilk yağmur damlası gibi güleceksin
Acı sadece şairlerin ilacı
Sen o ilaçtan içmeyeceksin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!