sessiz bir gece İstanbul’da
yıldızlar ve bir adam sokaklarda
yalnızlığın uluduğu saatlerde
karanlık devasa bu gece
adım adım yürür yer ve gök
Beyoğlu’nda bir sarhoş şarkı söyler
var say ki
surların ötesinde fatih'in gemileri
bir kasırga gibi yürürken
savaş çanları bizim için çalıyor
bizans kralı saraydan kaçıyor
tarihin en büyük fethi
yıldızlar...
istanbul'un sisli gecelerinde
karanlıklara karışan
rezil insanların
açgözlü canavarların
kirli pazarlıklarına kurban gitmiş
hani sular donduğunda
balıkların üstünü örten beyaz karlar var ya
işte öylesin meleğim
hani toprağa ve suya cemre düştüğünde
gülleri getiren baharlar var ya
isyan ediyor gözlerim
ne yana baksam yoksun
dokunmak isterken hayaline
ansızın kayboluyorsun
dilesem kalbimin en içli sözleriyle
bir gece yarısı ay ışığı gibi gelir misin
Bugün hangi maskeyi takmıştınız bayım!
Yine kral mıydınız?
Mikrofon başında yine esip gürlemişsiniz(!)
Şimdi ürkek ve titreksiniz...
Bugün hangi maskeyi takmıştınız bayım!
masumiyetini yitirmiş yaşamak
hayat duvarlara çarpa çarpa
yerlerde sürüne sütüne kirlenmiş
ve insan
kullanılıp kullanılıp bi kenara itilmiş
gözlerinin kıyısında duruverseydi gözlerim
dökülüverseydim varlığının uçurumlarına
dipsiz özlemlerle çakılsaydım yanı başında
hani ateşler kül etmek için tutuştuğunda
çözülüverir ya varlık büyüsünün efsunu
hani kalp kalpten, can candan uzak düştüğünde
Srebrenika, şimdi uyanma vaktidir
zebaniler çoktan gittiler
hadi kaldır başını
at üzerindeki ölü toprağını
bitti artık savaş, hadi uyan
bir gece yarısı ansızın gelmeyecekler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!