ya bad-ı saba
derdimi götürsen uzaklara diyorum
sonra getirsen geri
bu kuru şehir yüklü acımasız ağırlığın altında
nefes alıp verirken
bu miraç izli zamanın hangi dilimindeysen
hasretle ağlasın arınsın bir kaç damladan göz
hicranım geceler boyu umutlarıma kandil
bir yare mutadım ki nazarından mahrum gözlerim
yıllardır mecnunum cehennem azabı çöllerinde
ufkundan gelecek o lütfü iştiyakla beklerim
geçerken sokağından
taş atmadım pencerelerine hiç
delilik bu işte
seni sevmenin tezahürü
işte…
dakikalar bezmiş
saniyeler bitap düşmüş
saatler harabeye dönüyordu giderek
ve bekliyordum
belli saat dilimleri arasına sıkıştırılmış
önce gözlerinle girdin içime
yürüdün
dile getiremediğim çözümler getirdin ruhuma...
ne hikayelerde rastlanır cinsten,
ne masal diyarlarında bulunur soydan...
başka bir iştiyakla hisseder aynalar
senelerden beri aranılan hakikat
senelerden beri özlenilen yüz
ne kadar da yakınmış meğer
esrarını aydınlatır ışığın her zerresi
siyah beyaz bir resim
ruhumun pusuna göz ucuyla dokunur
saplanır durur hançeri kalbimin tam ortasına
sırrı yırtık aynalardan kan damlar avucuma
can çekişir kırk kez çehresinde bir şekil
cemalime benzeyen
aklımdan fena ihtimaller geçiyor
en küçük izler üzerinde yürüyorum
teşke biraz benim kadar sevmiş olsalardı
ağrıların soğuk çehresini
karanlık gece
camdaki buharlara yazıyorum ismini
içim titriyor ,üşüyorum
denizden sahile vuran küçük dalgalar
denizden kopmuş ve hala çırpınmaktalar
sokulmaktalar usulca sahile
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!