İlkay Coşkun Şiirleri - Şair İlkay Coşkun

Kâfi Zaman

reddiyemiz var hayata karşı duçarlığımız
etimize kaynayamayan bağışlı bir organ gibi
“fazla kurcalamayın hayatı/./yaşayın gitsin işte”*
demiş ya şair gibi el üstüne el vurduğumuz kâfidir

Kalemimde Doğan Güneş

Mazinin kıskacında varlığım, çağırır vuslata. Bulmalarımın sonu yine ayrılık yine ayrılık. Gök mavisi umutlarım grileşti zamanla. Güneşe hasret bin yıl öncesi doğmuşum sanki. Yarına yağacak karın, esecek boranın ve dolacak zemherinin soğuğu üzerimdeyken sıcaklık otuz altı derece. Güneşin en sıcak hali, zıddı suyla kavuşma sevdası sarıyor çevreyi. Fazla ışığın, fazla aydınlığın, fazla güneşin kör etiği gözler gibi suyunu çekiyor her şeyin. Akşam olup kızıllık çöreklenip en serin haliyle geri veriyor aldıklarını. Yavuklusuna kavuşan âşık gibi mutluluktan kızarıyor yanakları belki de. Bir de kızdı mı, birlik olup gök kubbe ile döküyor sularını gerisin geri.

Rüyalarımı, sırlarımı taşıyan güneş, bir başka diyarda, başka sokaklarda yolculukta olmalı. Biz gecenin sırlarıyla hemhal olurken güneş, dinlenmeden, uyumadan yolculuğuna devridaim bir seremoniyle revan oluyor. Çiçeğin, toprağın, suyun aşkı hep sana mıdır? Gök kubbenin altında ki koşuşturmalara gülümsemen, gidip gelmelerin bundan mıdır? Gülmelerinle, ağlamalarında, sevinmelerinle avuç ayalarını ısıtmaların bundan mıdır? Bundan mıdır ki her odanın, her sokağın, her pencerenin güneşinin aynı olması? Zemherinin eksi bilmem kaçlarında dahi yüzünü hiç esirgememen, ekşitmemen bundan mıdır?

kapital

şehir;
taşraları birleştirmekle şehir mi kurulur
şehirleri sıksan onlarca taşra doğurur

Karşı

1
yol boyu uzanan çizgiler
geceleri aydınlatan fosfor
kesik kesik ya da düz

Kedi Hissi

dağ taş baharımda
ıslak gezmelerin
sokaklar yalan söylemez

Kendine Zeyrek

melez halimize
yağdıkça gölgelikler
çekilmez hali hemdert
mütebessim bari

Kılıncını Kuşanır Zaman

1
vaktin bakiyesi kılıncını kuşanmışken
kurul yanına, hohlayıp içindeki aynalara
çok kez ağrı duyan yüreğin terkisinden

Kıratım

yelesiyle koşturup
rüzgarıyla savrulan
kocaman gözlerinde
rahvan misali atlarız

emsile

kalbe dokunan öğüdü
ne çok sancı dindirir

özgürlüğe güvercin

Kıyamama

ellerin arık
ayakların çarık

yüreğin buruk