İhsan Kurt Şiirleri - Şair İhsan Kurt

Hayret dirilişine gülücükler saçan giz
Gizlenir dalına açmamış tomurcukların
Gün gülüşleri her an yeniden bakiredir
Dört bir yana işaretlerini salar nevruz
Can kuruduğu, canlar dirildiği yerdedir.

Neydi o masallar
Nasıl da dinlerdik çocukluğumuzda
Göz bebeklerimiz ışıl ışıl
Şavkı vururdu hayata
Gökten üç elma düşer
Üleşirdik

Nazı fazladır, sulu gözlü bir yârdır Nisan
Hayat dolu bu ayda çok duygulanır insan
Dikkat et göz kırpmasına yeşilin

Ay onsekizindedir, güneşine güvenme
Gün yüzlü günlere hiç yüzünü dönme

nöbetlerdeyim her gün
tam tekmil kelimeleri kuşanıyorum
devrem, devrelerini karıştırıyor
ağırlığını taşıyamıyor öfkem
suskunluğun arşivinde yargılanıyor
cümlelerin hücumunda yaşlanıyorum

O zamanlar,
Bir zamanlardı…
Oyun yerimiz harmanlar
Kana kana su içtiğimiz
Plastik şişeler değil
Şakır şakır akan pınarlardı

(Şairin Yalnızlığı)
Yıkasın güneşi havada rüzgârın sesi
Dağların yol verdiği ırmaklar çağlasın
Doruklara ulaşmış yorulmuş nefesi
Dinlendirmeyi bilmeyen kucaklar ağlasın

Ahu gözlerin yine öyle baksın
Yakın baharlara koşar gibiyim
Saçların omuzundan yine aksın
San ki onsekizi yaşar gibiyim

(1996)

Bazısı özel kuruluşta çalışır
Bazısı tüzel kuruluşta
Ne yaparlar diye sormayın
Mesela şu caka satanın görevi arsızlık
Şu semirmişin işi hırsızlık
Deveyi hamuduyla yutmak marifet mi

Hışırtı var ya, ağaçsız ovadaki fırtınanın
Mevsiminde mevsimsiz gülmesi çimenlerin
Söğüt gölgelerinin özlemini artırır
Baharda çiçek yerine yağması karın

Dağlar inadına gökyüzüne hücumludur

Bu kalemlerin elleri
Arayış hengamesinde
Gözlere sunulur ifrit gülleri
Çarşıların ensesinde.

Çarşılar plânlı