İhsan Kurt Şiirleri - Şair İhsan Kurt

Tutukluğumuz rüyada başladı
Yağmura…
Tutkunluğumuzda battık
Çamura…
Tutukluğumuz ve tutkunluğumuz
Yağmuru ve çamuru

Yorgun zamanlar ötesinden yola çıkarım,
Elimde demir asa yok ayaklarımda demir çarık
Bazen duvar diplerinde varoşlarda bazen,
Çaresizliklerde tükenmişliğe kahrolarak.
Kendime taşırım kederimi kaygımı,
Ben hüznümü hep kendime taşırım,

Sıkıntım güneşi boyamak değil
Olmazların peşinde gitmek hiç
Sevdalar üretmek gitmelerden yana
Gütmelerden yana yürümek değil
Yürüyebilmek acıları gül yapanların yolunda
Yolunda yürüyebilmek sürünmek değil

—Sarıkamış’ı destanlaştıran İsmail Bilgin kardeşime…

Mermiler fırtınayla arkadaş, ıslık çalar
Beyaz yorganlar örtülür Mehmed’in üstüne…
Yankılanan sesler ki feryat mı, sala mıdır?
Yüreklerde uçurumlar ki dibi görünmez,

Bakışlara düşen serinlikler koşuyor
Yüreklerin güne değen yaylalarına
Değil midir ufuklardan dökülen hale
Gül yorgunu yüreklerin aynası sönen
Gün yorgunu yalnızlık muhkem bir kale
Gözlerin burcudur gözlere dikilen kirpikler

Umumi gerginlikte hüzünlerim
Kelimelerim nefes alamıyor
Teknolojik kutlamalarda bayramlar
Bayraklar mış direklerinde
Hamasetle dalgalanıyor
Sevgiler koltuklarından indirilmiş

Bir bilinmez soğuk mavzer namlusu
Yanan şakaklarında ürperir
O ömrün baharını zehreden
Tetiği çekmeyen ellerdir

Atiye atılan adıma kurşun sıkılır,

Pembe umut salkım saçak ufukta
Mavi gülde terleyen acımız var.
Bizi zamanın vuslatı yakmakta
Tevhidin tebliğine sancımız var.

Yazan neyi yazar, neden ne için?

Ülkemde iki bayrak dalgalanır

Özgürce...

Biri Ay yıldızlı bayrak

Nisan yağmurları rahmet
Acıları bal eylemek
Şu sevgilerdeyse mihnet
Umutları bol eylemek

Gönüle yağış inceden