İhsan Kurt Şiirleri - Şair İhsan Kurt

Acı çekenler, yüreği bütünler
Çamlığın başında tüten tütünler,
Bozok türkülerinde dile gelir
Bu türkülerde Bozok insanı;
Acıyı tanır, sevdayı tanır, mertliği bilir.

Taksilerin sarışın baktığı bu kentte
Bahar gelecek
Yeşiller tam tekmil
Bayram edecek bir gün
Gülleriyle bülbülleriyle

Bu kıyılar
Ömrümün kıyıları
Cehalet, atalet ve düşünceler
Medceziri ruhumun
Sevgi, nefret, öfke
Ve yaşanmışlığın dalgaları

İnsanlar çağın fotokopisini taşıyorlar ruhlarında,
Magazinleşirken kadın bir derginin kapağında
Parke taşlarına pür telaş sıçrıyor şehir
Şemsiyeler açılmıyor, açılmıyor günah sağanağında.

Rimelli, rujlu, pedikürlü düşünceler

-Yolsuz ve ışıksız köylerde okuttuğum öğrencilerime-

Çocuk beni hüzünlerine çağırma
Senin gecelerin de güzeldi
Çocuk ağla hıçkıra hıçkıra
Utanma duygusu ezeldi!

Biz mehtabı bilmezdik
Ay ışığıydı gecelerimiz
Oyun alanımız harman yerleri
Gece böceklerinin fenerleri
Saplarda saklı yeşil nohutlar
En tatlı en mutlu eğlencemiz

Sahilde bir çocuk
Çocuk sahili soluyor
Kumlar üzerinde yüzükoyun
Kaçamamış insansızlıktan
Sanmayın ki oyun

Bir yüzü Bizans bir yüzü sarnıç
Bir yüzü şeytan bir yüzü melek
Bir adımda hilal bir adımda haç
Bizans artığı bu şehir
Entrikaları hala sahnelenir
Umurunda mı duyarlı duyarsız

Ne çiçekler çiçek
Ne kelebekler kelebek
Asıl çürüyen
Toplumda temel direk

Ne sevdalar sevda

Baharın çiçeği biz olalım gel
Maişetleri bir an unutalım
Sönen yüreklere köz olalım gel
Eleste verilen sözü tutalım

Dalda kuşlar ötüyor fark edelim