İhsan Kurt Şiirleri - Şair İhsan Kurt

vedalar hüznümü karartır
ayrılıklar hazandır yüreğimde
kimseye veda etmeyeceğim
yeni başlayan bir al şafakta
henüz kirlenmemişken sokaklar

Ben de bilirim gülü çiçeği börtü böceği yazmayı
Ben de duyarım şırıl şırıl akan suların sesini
Ağlayanların, sesime ses veren dağların aksini
Ölen kuzusuna ağıt yakanların yasını
Bilir misiniz keçi yollarında yalın ayak yürüdüm
Ayağıma batan dikenleri çıkardım iğneyle

Özümde hasret mülkünü yaktın, yakan ben değilim
Yüreğime ılık ılık aktın, akan ben değilim

Güneş bir mızrak boyu uzandı tenha çöllerimde
Çöllerimi hep sen besledin, kavrulan ben değilim

Gel, iki lafın belini kıralım dedik
Sözün başına İ ile başladın
Fırına verilen mercimekle işimiz yok
Söz konusu VATAN lakin
Edebiyat sanat kimin umurunda
29 harf de yetmiyor üretmek için

Cesetlerle yürüyor, cesetlerle çürüyorum
Bir yerde yanlışlık var, ama nerde bilmiyorum

(Eylül, 2001)

Mazi ömürden uzun, ömür kısa maziden
Kaçmak ister kişi, yaşanılmış gerçeklerden

Yaşanırken, yaşantıya çekilmişse kara
Maziyi düşünüp dalmamalı ufuklara

Kaç defa geçtim Fatih köprüsünden
Kaç defa duydum nal seslerini
Sesime ses kattın Vardar’ın sesinden
Kaç defa tarihte kaldım kim bilir

Meydanda Türk evleri hiç kalmamış

Gürültülerin maskesinde
Parazitlerin tiz sesi
Karanlığın çukurunda
Aydınlığın elbisesi
Gündüzün damarlarında gece seğirmekte.

Boynuma zaman dolanır
Yazdığıma ihtiraslar
Kor verene gül sunarım
Tepeme çıkar paspaslar

Çağlarım akmam istenmez

Olursa nasip,
Bir sala duyacaksınız
Kulak kabartacak bazılarınız
Adım anlaşılmaz cümlelerde yuvarlanacak