İhsan Kurt Şiirleri - Şair İhsan Kurt

Şiir yollara düşer
Sadece türkülerden değildir Sürmeli
Gönlün yaşmağında aşk sabaha dönüşür
Acı bala döner gönüllerden
Gündüzün gözlerinde gece bir daha barışır
Diken güle döner

Aşkı arayanlar değil,
Asıl aşktan doğanlarız
Kanı ile abdest alıp,
Aşk namazı kılanlarız.

Bizleri bilen bilir ki...

Artık bırakma bizi kaygı mekânlarında
Mekânları mekânsız yapan korkularla gel
Yolcusu olmayan yolsuzların hanlarında
Yalnızlıkları unutturan şarkılarla gel

Zamanında gel, aşımızda tuzumuz olsun

Teknolojik seslerin suretindesin aynada sen
Bakmaz ellerin, gözlerin ki güle uzanan diken
Çimenler üzerindeki çiyler baharları muştular
Her vaktin seherine uyanamazsa mahmur gözler
Pişmanlığın gözyaşı yerine ömürdür dökülen

Bitmez denen bu cihanın hevası da biter
Öyle bir gün gelir sen-ben davası da biter

İstersen altından kaplat bu dünya evini
Cilalar bir bir dökülür sıvası da biter

Tenhalıklarımı yürüyorum Kızılay’da
Gözlerimde seksen öncesi bir tedirginlik
Kaldırımdakilerde bir telaş bir bezginlik
San ki çeriler bir isyan başlatmış sarayda

Bulvarlardaki neon ışıkları yanıyor

Şafaklar sona erdi yine gurub başlıyor
Bitmiyor hazan, durup, durup başlıyor

Yaşamadığımız hayatın girdabındayız
Biteviye çarkına sarıp sarıp başlıyor

Gurbet göçebe bende bedende
Kalemim göçebe kâğıtlarda
Ekran tuşlarında sakladıklarım, duyduklarım
Alır başını gider bazen sessiz ağıtlarda
Ben bile yakalayamam koşuşlarını kelimelerin
Yakışlarını da boş kucaklarla söylenen ninnilerin

Gül bahçeleri tarumar
Bir öfkenin kırbacında
Gelin bahçeler kuralım
Şu dağların yamacında

Yasak meyvesi olmayan

El konulmuş sevgiler, sevgiliye sitemkâr
Kırılmış bir yüreğin tamburunda gezinir.
Duyulanlar acı, çalınan ise nevâkâr
Savrulan küller, gül yangınlarında bilinir.

Gözyaşı dökülmüş hüzün canlanır sesimde..