Atlatamadığım dertlerim değil, anlatamadıklarım aldı beni.
Götürdü kimsenin olmadığı ıssız, soğuk alemlere evden uzak.
Aradım durdum, yalvardım sustum içimden hayatın kendisine.
Tutup da tanrıyı geçtim... Kimse örtmedi sırtıma bir kazak.
Gecelerim çilekeş ama değilim sokaklarda sürten bir keş.
Duman çıkan bacadan daha sessiz bir yerdeyim.
Adım attıkça ayağımın altındaki taşlar sesleniyor,
Duruyorum bir yerde daha kanlı ve canlı hissettiğim,
Yaprakların hışırtısı kuş sesleri ile bütünleşiyor...
Dağın içinde bir yerleşim, sanki benim her şeyim...
Capitan!... Bir gemi var yüzen uzakta,
Git gide yaklaşıyor gibi görünse de...
Aslında sadece kendi yolunda...
Belki de kaybolmuştur ufukta.
"Anlat biraz bakalım ne görüyorsun?"...
Her şeyimi tamamlayabileceğim yere doğru yürüyorum.
İlerlememde olmuş ve olacak olan olaylara odaklanıyorum.
Bilmediğim mutlaka çoktur kendimce bildiklerimden.
Uzakta olsa bile her yere ulaşılabileceğime inanıyorum.
Yaptıklarımdan çok beni etkileyecek tek şey düşüncelerimdir.
Özünde her olayın bir başlangıcı var ve o başlangıç çoktan gelip geçtiği için artık geri alınamaz veya daha önemlisi olacaklara karşı tedbir alınamaz halde.
Anlatmaya çalıştığım ne kadar çok çeşitlilik olsa da fiilen aslında hepsini başlangıçta tek bir olay tetikliyor ve sonucunda herhangi bir kişi veya kişilerin hayatında herhangi bir olay veya olaylar olması.
Şimdi asıl kısım ise işte burada bu başlangıç dediğimiz şey tek kişiyi etkiliyor da olsa birçok kişi de etkiliyor olsa herkes için çoğunlukla aynı kısımda başlamıyor.
Bir sayfa açtım yine kullanılmadan yıpranmış.
Temiz olması gerekirdi yeni düşüncelerimin,
Kimi gördüysem daha bir şey yaşamadan azıtmış,
Beni yoran görmesidir bunları gözlerimin.
Yarının olmasını istememek gece yarısı,
Aşkın yaşanması için sen lazım.
Hayatın devam etmesi için sen lazım.
Herşey için sen lazım ama,
Bunca şeyi yaşatacak bi ben lazım.
Aşkı yaşamak için ben lazım.
Senin tersinin tersiyim, sonuçta ben miyim?
Senim ben, benim senden götürdüklerimle...
Ne sen bensin aslında ne de ben senim,
Yaşıyorsun sadece, benim için getirdiklerinle.
Gölgelerin ardında parlayan ışık süzmeleri yüzüne vuruyor.
Arkan bana dönük ve ilerliyorsun karanlığa o eşsiz gücünle.
Baktığımda göremeyeceğim kadar uzaklaştığında benden,
Bir kez daha siyahı temsil eden bir duygu beliriyor önümde.
Kaybımı kabullenmeye çalışırken senden sonra gördüğüm,
İlk ve anlaşılabilir bir his oluyor içimde daha da derine inen.
Dokun bana ama bakışlarınla hissettir sıcaklığını.
Sandım ben de hep kuşkusuz bunu yapacağını.
Kurtulmuşum benliğimden, zincirlerimi kırmışım,
Ben bile beklemiyordum benliğimin rahatlayacağını.
Ufak bir hakarete karşı çıkan koskoca bir inkar!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!