Aslında kime karşı konuştuğumu bilmiyorum.
Akıyor habersiz ağzımdan sadece kırıcı sözlerim.
Kendi çaresizliğimi umutsuzca anlatmaya çalışıyorum,
Yorgunluktan bulanık görmeye başladı gözlerim.
Sandığım kadar kör değilmişim kendime karşı.
Eski düşüncelerim ile oluşturduklarımı,
Yapamadığım zamanlarda arar oldum,
Şimdi yapmam gereken yazıtlarımı...
Bu yüzden çok daha kendimden koptum.
Ben daha büyürken hissettim kısacık,
Dünyanın kabuğunu parçaladım, açtım içini,
Sanki elimde ceviz kırmak kadar kolay oldu.
Geldi ellerim yine göğsünü açmak için tuttu,
Gel gör ki dokunamadım çetin kalbine dâhi.
Geçmişim çığlık atarak canlanıyor gözümde.
Düzenleme saati 01:17 ve yeniden yazıyorum.
Tükenmek üzere iken söylemek istediklerim çok.
Ağzım İzin vermez iken olanları anlatmama,
Gönlümden geçenler bedenimi zorlar.
Hazmedilen zarar ve alttan almamın karşılığını görememem
Uzak geçmişimden kopardıklarım geleceğime,
Bugün için yaptıklarım ise bana engel oldu istemsiz.
Hiç bir şey yapmadan öylece oturup öleceğime,
Sabrımı bırakıp bir kenara, yok oldum hayattan sensiz.
İki türlü de ömrümden en çok istediğimi kaybedeceğime,
Sahte gülümsemelerin bitmeyeceğini sandım çaresiz...
Kayıplarımdan sonra gelen depresif gülüş,
Akla getirdi istemsiz düşünceleri yıllar geçtiğinde.
Kalbim bekliyor umutsuzca senden bir dönüş,
Her acılı günün sonunda uykusuz gecelerde.
Bir tebessümüme kanıp beni iyi sananlardansın.
Saflığıma aldandığımı sandım halbuki açgözlüymüşüm...
Yetinemedim elimdekilerle...
Bir taraftan gelen bir taraftan çıkıyor nihayet...
Dengeyi sağlayamadan daha hayatımda, kayıplarım arttıkça arttı gayet...
Sanki yürüyorum zihnimden uzak mekanlarda dertsiz.
Bencilim...
Yine ben konuyu değiştirmek için konuyu değiştiriyorum.
Yersizim...
Umudun olmadığı yerdeyim kendimi bulduğum yerde.
Sessizim...
Acınası olmayı bırak kendi dünyanda, muhteşem ol artık hep.
Yeter demedikçe bir yenisi daha ekleniyor bunun gibi günlere.
Mükemmeli başarmaya çalış ama hiçbir zaman bunu yapma,
Hevesini görenler kıskanıp, yoluna engel koyacaktır çünkü.
İnsanı insan yapan bazı düşünceler yeri geliyor trajik şekilde,
Yine bazı olgular almamamız gereken kararları bize sunuyor.
İlerliyoruz, yollarımız kesişiyor bazen, birisi, birileri ile...
Amacımız her daim ortak oldukça bir şekilde yürüyoruz.
Göremiyoruz etrafımızı isteklerimiz uğruna bazen ama,
Bir gün yolun sonuna ulaştığımızda yaşayacağımıza inanıyorum...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!