Farklı... Nerede kalmıştık? Yine?
Elime bir meyve aldım tutuyorum.
Ne olsa sizin için kabul edilebilir olur?
Dalından koparılan bir meyvenin hikayesi...
Kendime bir elma aldım, ısırdım ve durdum bir an.
Bakmadığımız bir yönden bakmak, bilmediğimiz bir şeyi bilmek, görmediğimiz yerleri görmek vb. şeyler imkansız gibi ama yaşanıyor; Farkına vardıkça, öğrendikçe, gözlerimizi açtıkça, hissettikçe, kısacası yaşadıkça...
Farklılığı tanımlamaya çalışırken başladığım yere bak... Zaten yaşadıkça aynı şeyleri yapmış oluyoruz. Ölmek bazen sırf farklı bir şey yaşayabilmek için cazip geliyor. Yine bilmediğimiz için güvenemiyoruz, sonuç olarak güvenilir ve farklı bir şey bulmak lazım sanırım. Bunun dışında da insanlar halihazırda ölüyor oldukları için bu pek mantıklı bir seçim olmaz en azından...
'Hayat bizden geçti' diyen bir amcanın ne anlatmaya çalıştığını az çok anlıyorum sanırım ya da konuyla alakası yok, pek bilemedim. Neyse işin, konunun veya her ne ise temeline, özüne dönersek anlatmak istediğim şey; fArKlIlIK... İlk başta bakınca yanlış bir yazım gibi duruyor fakat aslında bu sadece küçücük bir farklılık. Bunun daha büyükleri lazım bize dimi? Bunun için de biraz daha saksıyı çalıştırmak lazım... Düşünüyorum, düşünüyorum ama zor cidden. Hani böyle kendiliğinden gelecek bir şey de değil ama beklemeyince de olmuyor. Tuhaf...
Sende farklı olanı buldum diye düşünüyorum...
Nasıl söylesem, yaşıtların... Absürt bir başlangıç.
Yaşadıklarını yaşayıp intihar edecekleri tanıyorum.
Tanıdıklarımı geçtim, senin yerinde olsa her bir kişi,
Sanki ondan sonra hayattan vazgeçecekmiş gibi.
Gece benim sırdaşım, tek arkadaşım sen misin?
Ey gözü kara, ruhu özgür tek gerçek yoldaşım.
Neler gördün, anlattın ki bana nerede geçmişin?
Dilin olsa da konuşsak ah sessiz gecelerim.
Soğuk bedenimi hissedemiyorum...
Hareketlerim yavaş ve dengesiz.
Yapacaklarımı düşünmek isterken,
Durgun aklım artık elverişsiz.
Ben görmedim bir şey kendime dair, ne yaşanacak ne de eğlenebilecek.
Can sıkıntısı, gönül ağrısı ile geçti boş günlerim değerlendirilebilecek.
Ne ben yaşamaya, yapmaya yeltendim kendim için doğru düzgün,
Beni düşündüğünü söyleyenler de bu duruma karşı anca kendini avutabilecek.
Depresyondan tut strese kadar hepsini yaşadım, ama bir kere bile ağlamadım.
Her şey beyinde bitiyor...
Çözümü sadece görebilmek lazım...
Düşünebilmek...
Korku bizi yönetecekse bir şeye inanmanın ne anlamı var?
İnsanlık doğuştan her şeye aç iken cennet denilen yere ulaşmak mümkün mü?
Var oluşuna sadece inanılan bir yere gitmek için tanrı dediğiniz ve her şeyden üstün gördüğünüz o varlığı yeri gelince unuttuğunuz bile oluyorken kendi kendinizle çelişmiyor musunuz?
Neleri istedim gıpta ettiklerimin içinde kaldıkça...
Ne seni ne beni kaldı ettiğimiz günahların borcunda.
Zamanında dersini çıkardığımız hatalar tekrarlandıkça,
Anlarım ki vazgeçtiklerimin karşılığı halâ boynumda.
Geldi duruyor, teğet geçti gidiyor şansımın yüzdesi.
Para gelip gidiyor... o kendi döngüsünde,
Gelecekleri görmeden kaybettim diye üzülme.
Yine de bedeli ödenemez bir can geldi geçiyor,
Hayatta yapamadıklarından dolayı üzülüp gitme.
Kendime dönmem lazım... çok uzaklaştım,
Alakasız bir canlı, yanında bir tane daha...
Kendi halinde, bilinçsiz ve bir o kadar sakin.
Geliyor kıyamet, git gide yaklaşıyor dibimize,
Biz halâ umutsuzca muhabbetimizi ediyoruz.
Aynı zamanda her geçen saniye sövüyorum,
Sebebi ise sadece küçücük bir felaket.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!