Parçalanan duygularım gecenin karanlığındaydı.
Şimdi ise gündüz oldu unutuldu hepsi.
Her ne kadar o saatler geçti desem de,
Bilirim ki her günün gecesi bekler beni.
Nisanın son günü, seneye kadar bugün,
Geriye alabileceğim tek şey olsa keşke dün,
Ne seni yanımdan ayırırdım ne de kendimi,
Hayatımızı çaresiz, kaplarken sadece hüzün...
Yanımda ol hep, bana dokunmak için gözlerini aç,
Ne ki bu insanların kifayeti, yetersiz...
Ele aldıkça her birini, bir tribe girer.
İlgilendikçe, gittikçe kendini kaybeder,
Bilmez, düşünmez,...etmez ki emeksiz...
Görüşleri görgü kadar öğrenebildiklerinden,
Var bir derdim galiba bilemiyorum,
Bir zaman yok derken, başka zaman var diyorum.
Kararsız kaldıkça düşünüyorum,
Acaba neye üzülüyorum?
Bunca yorgunluğun arasında iş olması mı?
Sokan, zamanında seveni hatırlatır istemeden,
Her vurduğunda sarsılma ile darbe alırsın benliğine.
Düşüncelerini karıştıran kendi inleme seslerin,
Bastırır umarım acılarını biraz daha dayanayım dediğinde.
Bir yıl daha yalnızım sanırım ama zaten yalnızdım...
Geçer mi diye sorduklarında ben çoktan kayıptım...
Neler yaşadım ki daha, kendime değer veremeden,
Görüyorum, hayatta oluşturulmuş en büyük yanlışım.
Kimler ne kattı bana, daha fazla değer verdiğim?
Lakin şöyle başladı cümleye "Bilmiyorum"
O andan sonra söyleyeceği cümleleri düşünmek bile istemedim.
Dayanamadım ama bekledim belki fikri değişir diye.
Belki son anda anlar beni ve kabul eder diye.
Sıkıldım, bunaldım ama bundan sonra kuracağın cümlelerin bu kadar ağır olabileceğini ben bile düşünemezdim.
Hiçbirşey olmamış gibi son söylenen cümle("kendine iyi bak") koyar mı insana bu kadar?
Taşlaşıyor duygularım, artık hislerden canım yanmıyor, bir farkım kalmıyor sözde 'diğerlerinden'.
Yanmıyor içimde bir ateş, içimi ısıtarak besleyen olmuyor, yardım eden olmuyor içinden gelerek...
Gözlerim görmüyor, bakmak istemiyor çirkinlikler daha da seviyesiz bir hâl alırken.
Tekrardan, yeniden ve sürekli devam ediyor bu olaylar.
Kimin umrunda demek bile aslında bir farkındalık bu durumda...
Sustukça biriktirebileceğin atıkları görebiliyorsun artık aklında,
Ben bilmek istemem, hayatım kimin umrunda?
İsteksizliğim, isteksizim ve daha neler söylemek isterim,
Geçmişteki karanlığıma daldığımı fark ettiğimde,
Gözlerimi netleştirdiğim zaman anladım kaybımı.
Acılarımı öğrenmek için daha da ileriye gittiğimde,
Kaybettiğimi farkettim hayata karşı sabrımı...
Uykulu halime yenik düşeceğimi fark ettiğimde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!