Bana benden bahset, kendimi tanıyamıyorum.
Sürprizler yap, hediye olarak küçüklüğümü ver.
İlgilen az biraz, bana ne kadar versen, çok da az.
Açım kendime, sahiplenmemişim şu yaşıma kadar.
Bilmiyorum, bilmek istiyorum kendimi bilebilmeyi.
Git gide yüzünü unuttum, bir kafan kaldı geride...
Fiziksel olarak değil, ona uyup da yaptıklarımız...
Nelerden şikayet edip nelerden zevk aldığımız...
Bir o kadar şahit oldu hayat bizim yaptıklarımıza...
Sevginin farklısı ama ummadığın kadar seviyeli.
Barındırdığım bir kendim bir de sevdiğim.
Var mı diye sorduğumda birisi, esinlendiğim...
Göremiyorum, bilemiyorum, hissedemiyorum,
Hatta gereksiz cevabı merak dâhi edemiyorum.
Sandıkça, kandıkça hatta geçmişe takıldıkça...
Yazan birilerini tanıdım ya da gördüm diyelim...
Siz cümleleri düşünürken çoktan bitirmiş olanları.
Keşke dediğim tek zamandı belki nereden bileyim;
Öldürmeseydi keşke ızdırap o muhteşem insanları.
Bakışları bıkkın, sigarayı yakışları yangın gibi olmuş...
Bu bir isyan, yastan doğan başlangıcı...
Dizginleyemedim içimdeki çetin yargıcı.
Suçu yok, derdi yok sanmışız zanlıyı,
Başta insan sanıp hatayı ben yapmışım.
Bu bir ceza, yetmez dedirtecek kadar tatlı.
Yazmaya başladım, hatayı yaptım baştan...
Ne insanlarla tanıştım kalbi pamuktan, taştan...
Bedelini iyisiyle kötüsüyle ödedim her birinin,
Belli olmuştur her damlasında kanlı akan yaştan.
Kusurlu kusursuzluklarımızla caka sattık birbirimize.
...ve sonra diyorum ki 'Niye?...' bilmiyorum, halâ kendi içimdekileri keşfetme aşamasındayken kendimi, özümü kaybediyor gibi hissediyorum. Çok fazla şeyi sorguluyorum ve çok mükemmelliyetçiyim.
Takıntılıyım bazı şeylere... Üzgünüm, yorgunum.
...biri de çıkıp diyor ki 'Çok zayıfsın!...' Hangi açıdan baksam, nasıl değerlendirsem, ne cevap versem bilemedim. Fiziken bu insanları rahatsız mı ediyor, yoksa yardımcı mı olmaya çalışıyorlar acemice? Bir yandan kendi içimde olup bitenleri dizginlerken bir yandan da cevap vermek zorunda kalmak her soruya, saçma geliyor bazen.
...
Aramızda bir duvar var, şeffaf bir o kadar sert...
Üzerinden atlayamazsın, altından kazamazsın.
Yıkmak istesen bile, öyle bir şey mümkün değil.
Fakat biri var karşı tarafta çok ilginçtir ki kendisi,
Duvarı inceltebilir, genişletebilir hatta kırabilir...
Sana kendimi anlatamam, benden beni tanıyamazsın.
Yazılarıma bak belki bir yerden ipimin ucunu kaparsın.
Beni sarhoş, nahoş, loş bir ortamda sanarsın da,
Umarım beni anlamak için bir gün sen de yazarsın...
Sor beni birine yapmak istiyorsan en büyük hatayı,
Yine sensiz kaldı bir ben...
Bensiz de bir sen var hayatımda.
Ne sen kaldın sende ne de bende bir ben var artık.
Kalakaldık karşılıklı yokluklu eksikliğimizde,
En son kararımızda ise sadece bizsiz kaldık.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!