Bunu bana yapacak son kişi neden ilkleri yaşattığı andaki gibi hep yanımda kalma sözü verdiği halde uzaklaştığını sormak isterdim eğer hâlâ merakım olsaydı kişilerin söyleyeceği yalanlara...
Duymak isterdim seni seviyorum cümlesini, daha önceden hiç sevmemiş ve ilk defa tatmış birinin ağzından çıkar gibi.
Birileri inliyor dinlediğim müziklerde şarkıdan alakasız, tıpkı sessizliğimde kalmışken hissettiğim çığlıklar gibi yalın ve belirgin.
Gökyüzü taşmış ufkun üstünden,
Bulutlar ince ince parçalanmış ve kaplamış her yeri,
Güneş aradan kendini göstermeye çalıştıkça,
O parlak rengini koyulaştırır akşam üstünün gerginliği.
Ufkum, kan ağlayan güneşi yutarken yavaş yavaş,
İnce kar kristalleri sokak lambasının altında yukarı aşağı süzülüyor.
Gündüzden kalan kardan yansıyan ışıklar, etrafı loş bir ışıkla boyuyor.
Baktıkça dışarı seni engelleyen şey o keskin ama tatlı soğuk oluyor.
Hatırlıyorsun yoğun geçmişini, hissediyorsun, hayat daha da yoruyor.
Belki gecelerin adamıyım, adam mıyım bilmem.
Belki de gecelerin kadınıyım, kadın mıyım bilmem.
Ben gecenin karanlığındayım, siz cinsiyetinde,
Sizin cinsiniz türüyor fazlaca, ben eksiliyorum,
Her güzel şeyin git gide azalıp kaybolması gibi.
Gülünç bir soğukla sırıtan üşütmüş insanlık...
Aniden gelen pişmanlıkla geri dönme hissi...
Nereden gelir kestiremem bu denli yavşaklık,
Zamanla kaybolan gereksiz samimiyet fizzi.
Bilemedim, uzak olsa kafiyeden yazdıklarım...
Ben aptal birini sevdim;
Akıllı ama düşüncesiz,
Güzel ama bilinçsiz,
Bedenen yanımda ama ruhen uzakta...
İyi günlerini de görmedim değil ama asıl canımı yakan;
Onun gibi birini sevmiş olmamdır.
Saf gibi gösterdiğimi zannediyorum yalanlarımla kendimi,
Her karşıma çıkan güvenir kuşkusuz çelinmiş gönlüme.
Aşamıyorum biri olmayınca şu karanlık bendimi,
Alabilsem keşke yalanlarıma inanmayan birini ömrüme.
Biz güzel günler de gördük trajik bir şekilde hayatta,
Cansız bedenim kucağımda sanki, kendimi taşıyorum.
Kayan yıldızda kaybolan geçmişimi görmeye çalışıyorum.
Hala yürümeye devam ediyorsam çaresiz,
Kendimi tamamlayamamışken yıpranmaya uğraşıyorum.
Benim de yok vaktim sarsılmaya, yorgunum.
Soğuk hâlini sevdiğim tek varlık sanırım bu kış;
Her yeri kaplamaya çalışan taneler hayatımda her şeye yetişmeye çalıştığımı hatırlatıyor.
Beyaza boyanan çatıların görüntüsü git gide kapanıyor.
Ne kadar sert yağsa da hissettirdiği en ağır şey sadece soğuk oluyor...
Konusu bu olsun; beraber şiir yazalım, şiirlerimiz doğsun...
Tahmin bile etmeye çalışmak zor oluyor heyecanlıyken,
Karşındakinin düşüncelerini halihazırda söylemeden anlıyorken.
Gitsin ömrümden bir parça da seninle beraber kopsun...
Sevgi saygımdan başlar, kuralları ben koyarım, ...başkasına koyar...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!