Muhteşem bir ortamdayım beni müziğin götürdüğü,
Canım sızlıyor en güzel, doyamadığım duygulardan.
Düşündükçe ve hissettikçe hiçbir şey olmadan.
Sonuna geldik hayatın, herkesin içinde üzüldüğü.
Anlatılanı tam anlayacakken tattığım hazımsanamaz duygu aldı götürdü derin düşüncelerimle beni ütopyamdaki en güzel yerlere, sevdiğimle,müzik eşliğinde her şeyi kaçırdığımı kabullenmişken ama artık anlıyorken kendimi, her şeyi...
Ölsem üzülemeyeceğim kadar hayatı yaşadım.
Biri ağlasa arkamdan neredeyse sitem edeceğim.
Tek korkum şimdiye kadar, aynı zamanda hedefim,
Umarım unutulanların yanında yer etmeyeceğim.
Yaşamadan yaşlandım, bakmadan aldandım,
Bir günde yaşanabilecek en güzel şeyi yaşadım,
İlk başta kalakaldım, şaşırdım.
Bu bir serap veya akıl oyunu olmalı ki,
Beyin algılamada zorluk çekiyor.
Gitgide yaklaşıyor yanıma,
Korktuğum zamanları hatırlıyorum da geçmişimde,
Şuan umrumda olmadığı aklıma gelince gülümsüyorum.
Kimseden habersiz sakladığım duygular biriktikçe içimde,
Gülümsediğim anları daha da özlüyorum.
Bence parçalanmış insanlar en güzel gülenlerdir...
Hayatta ne kadar acı çekse de aksine inat edenlerdir.
Kendini gizlemeye, korumaya çalışır istemeden,
Hepsi normal, saklamaya çalıştığı güzelliğindendir.
Bir bakıyorum elmacık kemiklerine kadar zorlar,
Geceyi gecem yapan parlak gündüzümdür.
Gündüzüm ise geceden kalan tek günümdür.
Gece severek gündüzü çağırdıkça yanına,
Bir bütün olup yarınları oluştururlar beraber,
Sonunda bir gün daha geleceğimize eklenir.
Suya değen bir çiçek yüzü üstü pembe tonlarında.
Temas içinde yaprakları yüzeyine yapışır şeffaflığın.
Açılır gittikçe endamlı dansıyla etrafa dağıldığında,
İnce çizgili dalgalar belli eder katmanlı büyüklüğünü,
Daha da uzaklaştıkça kendinden, yer eder yüzeyde,
Uzaktan bakıldığında çizmiştir kendi doğal tablosunu.
Bir şiirde kalmadan şiirler yazdım Bir'i için.
Başkalarının ufacık cümleleri kadar etmedi.
Özlü sanılıyor eksildikçe harfler kelimelerin...
Onu okuyanı geçtim daha yazan çözemedi.
Pîrî varmış, gördüm, sanatı aşmış, arşı yarmış...
Ne kadar alabileceğini bil ki sevgini paylaşırken,
Karşı taraf umutlarını habersiz köreltmesin.
Fazla değer verdiğinden çıkarsa başına insan,
Kıymet bilmeyenlerin içinde kendini kaybetmesin.
Göze vuruyorlar yaptıklarını belki istemsizce,
Gönlümden geçenlerin yeteceğini bildiğim için mi bunlar başıma geliyor?
Veya ben mi kendi kendime engel oluyorum.
Daha hiç kimse konuşmak için dahi bana vakit ayırmamışken,
Ben her gelen kişiye kucak açıyorum.
Kötü düşünmek istemem asla,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!