Hız...
Ne ile ölçülebileceği veya nasıl ölçüldüğünden ötede bazı kavramlar birbiri ile yarışır kendi içinde. Düşünürsek ışık hızından daha hızlı bir şey yok derken her geçen gün daha hızlı cisimler, birimler ve ölçüler keşfediliyor. Tabi ki de biz buraya bilimin yaptığı işi yapmaya gelmedik; bizim amacımız "Hız." kavramını yeniden boyutlandırmak, anlamlandırmak, hissetmek.
Basit bir dövüşten başlamak isterim. Özünde her ne kadar eğitim alsan da en sonunda bunları kullandığında belirli bir hızda kullanırsın ki bu durumda reflexif hareketler en hızlılarıdır. Mesela karşıdan gelen bir yumruğu genellikle reflex ile karşılar veya kaçınırsın ama hala yeterli hızın yoktur.
Bir umut belki insanı yaşatan, hayata karşı mücadelede bitkin düşmüşken.
Bir tebessüm belki insanı yaşatan, insanın bütün kararlarını değiştirebilen bir mimik.
Bir haykırma belki insanı yaşatan, onca yaşananlardan sonra rahatlatan..
Bir günah belki insanı yaşatan, istedikleri için herşeyi göze almışken.
Bir adım belki insanı yaşatan, başarması için çok az kalmışken.
Bir aile belki insanı yaşatan, herşeye rağmen sana hala destek çıkan.
Bir sürü kişi var önümde; görüşümü engelliyor.
Bakmak istediğim şey ne diye düşünüyorum.
Ellerimle insanları araladıkça yaklaşıyorum,
Siyah gri tonların ortasında kalmış sema rengine...
Saçları ırmak gibi akıyor kafasından yeryüzüne,
Havada duran son yıldızın ışığı titrerken gecede,
İlişkimizi oluşturan bağların yıprandığı aklıma geliyor.
Belki bendedir diye sorun, daha da odaklanıyorum uzağa,
Değişen bir şey olmadığında anlıyorum saflığımı...
Şaheseri yazsam yeryüzüne bıraksam.
Çalsa biri de dönüp dolaşıp gelse yerine.
Bir hikayesi olsa aslında değeri artar belki.
Ne umrumda ki istemediğim kadar yakında.
Değeri değer yapan hiçtir özünde.
Hayatımın özlemini çekiyorum..
Benden başka herkes yaşıyor beni.
Güldürüyorum, eğlendiriyorum,
Kimse bana karşı değil ben gibi.
Deniz gökyüzünden daha mavi,
Sana bir şiir daha yazdım fikrim değişti birden,
Sadece sevdiğimden değil önemsediğimden.
İyi olmanı senin istememen aksine zorluyorum,
Çok daha kolay olur yardım etmem, yardım etsen...
Adımımla adımını at ama bu sefer ilerle benimle.
Ben sana şiir yazdım haberin yok.
Sadece şiir olması da değil zaten olay.
Kelimelerin tüketilmesi senin için.
Farkında olduğun zaman hissedeceklerin...
Kimsin bilmiyorum, kim isen benimsin.
Sana uzağım...
Gerçek anlamında olmasını bile isterdim bunun.
Düşünceler ve sevgi uzak olunca iki insan arasında,
Şu evrendeki herhangi bir mesafeden daha fazla oluyor.
Neresinden başlasam, başlıksız yazılarımın,
Sakince derin yaralarımın kabuğunu kaşıyorum.
Sonunda ne olacağını bilmesem de devam edip,
Sanki yaşadıklarımı tekrar etmek için yapıyorum.
Dağınık, umutların içinde umutsuzum, uykusuz.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!