Hüdai Ülker Şiirleri - Şair Hüdai Ülker

Ölümlerden bahsetme bu akşam
Öpüş öpüşebildiğin kadar
Severken başkası olma
Hatta kendin de olma
Pencereler açılsın düğmeler iliklensin
Saatini ayarla düşüncene düzen ver

Rencide edilmiş günlerin intikamı yaklaşıyor
oysa bıçak kınında durmalı
kentin şah damarına hücumun bir sonu olmalı
duman dumanlığını hırçınlık hırçınlığını
soyluluk soluluğunu bilmeli
ve kılıç kınıda durmalı

BİR KİTAP OKUDUK: SİDDHARTHA

Dünya edebiyatında birkaç -küçük- kitap vardır ki, bu kitaplar dünya çapında
ünlü ve güncelliğini hiç kaybetmeyen kitaplardır.

Khalil Gibran ın -Der Prophet- (Peygamber) , Antoine de Saint-Exupery nin -Der Kleine Prinz- (Küçük Prens) adlı kitapları bu ünlü kitaplardan ikisidir.

(İzmir Körfezi İçin)

kollarmızda uyuyan
yorgun körfezin çocuklarıyız biz
parmakuçlarımızda filizlenen,
ağır ve acıklı şiirler,

Seni yalvarırken gördüm
puslu ellerin titriyordu
ve yola çıkıyordu gurbetlerin.

Senin saçların kışları davet ederdi
kan boşalırdı sisli günlerin karnından

Artık bir şey kalmamıştır,
dar sokakların kendi güzelliklerini sergilemesine
her evin bahçesinde bir kadın ruhu gezer
hiç kimsenin aşık olmak için
yağmuru beklemesi gerekmez
kızlar beyaz gömlek giyer, dar sokaklar güzelleşir,

Kim haklılık payı taşıyor, kim haksız belli değil
çilekeş bir suskunluk vardır sadece
belki bu suskunluğun ardı fırtınadır
o zaman kinli ve kanlı olur herkesin bir tarafı
kin ve kan çirkin insanların meslek sırrıdır.

Yaz ayları şimdi küçük kalır geniş bulvarlarımda,
buharlaşan deniz kenarlarında kalmışım gibi
herkes benim mavi duruşlarımı resmediyor,
oysa ben duvarları yağmur yemiş bir şehirdeyim
bu derbeder şehrin silahları vardı, gördüm
cesetlerle kıvranırdı harap sokakları,

Bu şehir beni palmiyeleriyle sarar,
bir kadın çığlıkla geçerken rıhtımdan,
bu şehir benim gençliğimi öper,
bir dalga yükselir içime doğru,
bu şehir yüklenir tüm kahkahaları,
çığlıkları rıhtıma dökülür kadının.

Seni kaybettiğim günden beri ay ışığını öpemez oldum
artık yakışmıyor denizin kıyısına martılar
balıklar ne suya ne de tuza doyuyor
mutlu olamadı sabrını koruyamayanlar.

Sensizlik çöktüğünden beri boğazıma