Hüdai Ülker Şiirleri - Şair Hüdai Ülker

Beni yabancı yerine koyup başa aldırmayın filmi,
gördüm dediysem görmüşümdür o kadını.
Hayatıma uzayan o sayfalar beyaz değildir artık,
artık gidenlerin dönüş bileti yoktur,
ölüm mangaları soğuk vagonlarda gelirdi,
buz kaplı silahlar silip süpürürdü yaşam hevesini.

Kendimi uzun özleyişlerin koynuna bıraktım
hırçınlığım yok artık,
kızgın da değilim, doluyum sadece
benim aşkım düz bir yolun yolcusuydu,
bazen bir kediyim belki
ne kadar kedi olabiliyorsam,

Herkes bir sevgiliyle örtüyor akşamını
ve bir sevgiliyle çare arıyor
gece yürüyüşlerine,
ki o yürüyüşlerde bizim olur yağmurlar,
bizim olur bağrımızda biriken ateş.
Canı saçlarında oynaşan bir kadının

Hüviyetsiz bir zamanın darbeleri uyandırırdı beni
bir trenin beyaz buharları geçerken boğazımdan,
haydutlar tur atardı düşlerimde
ki o haydutlar, silahlarıyla ayırırdı ellerimizi.

İçimde yıllanmış taşlarla kaplı sokaklar

Şimdi sakallarımla yol açıyorum
aşkın damarlarına doğru
evet, benim kaynayan bir gönlüm var
içim bir tepenin körfeze bakışı kadar denize meyillidir
savaşkan karıncaları kovdum ruhumdan
çünkü savaş

Sessizliğe gark olmuş karanlığımdan
her gün bir anı yükseliyor,
bir kedi gölgesinin tam ortasında
bir ömür gizleniyor gören yok,
öldürmekten anlayan bir adama
bir anıyı boğduruyorlar

Bir aşkın nefesiyle yaşıyoruz şu günleri
ve hayatımız bir aşkla devam ediyor.
Bir aşk,
bir evin kuytusuna gizlenmiş bir çiçektir,
bazen kör bir bıçak keser dallarını,
ve karanlık layık görülür ona,

Bir yaz gününde,
bulutlardan çıkıp gelen bir yüz vurdu yüzüme
şehrin ahenginde dinlenen dudaklarım titredi birden,
yüreğim yaşamın gövdesinde yeşeriyordu,
önümde oynaşan, boğuşan ve serpilen hayat vardı,
iki göz ve bir nefes

Duvarlar birikmiştir bu şehirde,
dağlar kendinden geçmiştir
o coşkun bakışlar metruktur artık,
karar verilmiştir bir kere,
ağaçların gözleri bağlanmıştır.

Yeni düşünceler yeni örgütlere yakışıyor
her şey terliyor
ve trenler bir başka kalkıyor
bu şehrin peronlarından.

Düşünceleri örgütlemekle suçlandığım yıllarda,