Hatice Kutsal Şiirleri - Şair Hatice Kutsal

Bugün vedasındanmıdır günün,
Yoksa kızıllığındanmıdır hüzün.
Bir gün daha eksildi ömürden,
Sen üzgün, ben üzgün, gün üzgün.

Hatice Kutsal

Üzülme...
Gece de olsa aydınlığa çıkar her karanlığın sonu...

Hatice Kutsal

Hangimiz derin acılar çekmedik ki ?
Hangimizin kanayan yarası kapanmadı ki ?
Yarının masalı olacak geçmez sandığın bugün,
Hangimizin geçmeyeni zamanla geçmedi ki?

Hatice Kutsal

Ben gidince arkamda izlerim kalsın..
Dostlarım vefamı unutmasın..
Adım iki kelimeyle anılsın..
Yolu sevgiden geçenler hatırlasın..
Sevenlerim uğurlasın beyazlar içinde,
Sevdiklerim karşılasın bahar günümde.

Umutlarından mı vazgeçtin?
Yıkıldımı kurduğun hayallerin?
Ya peşinden koştuğun geleceğin?
Ömrünün baharındamı kaldı heveslerin?
Senin tamam dediğin yerde,
Ben devam dedim, vazgeçmedim.

Eylül ortası akşam saatleri,
Zaman maviyi kızıl geçiyor.
Dalgalı denizin orta yerinde,
Sözlerde hazan, gözlerde hüzün,
Mevsim yalnızlığa kürek çekiyor.

Günler nasıl da kovalıyor birbirini durmadan.
Her dakika kendiyle yarışıyor adeta zaman.
Dün geldik, bugünü yaşayıp, yarına giderken,
Yaradılmışların en güzeli olarak kaldıysa,
İnsanlar içinde insan bozulmadan,
Üç günlük yalan dünya da işte bu gerçek olan.

Günler nasıl da kovalıyor birbirini durmadan.
Her dakika kendiyle yarışıyor adeta zaman.
Dün geldik, bugünü yaşayıp, yarına giderken,
Yaradılmışların en güzeli olarak kaldıysa,
İnsanlar içinde insan, bozulmadan,
Üç günlük yalan dünya da işte bu gerçek olan.

Çekilip kendi dünyama uzaktan izleyeceğim.
Gökyüzünün ve denizin mavisini.
Kırgın değilim hiç kimseye kızgında,
Ruhum uzaklaştı bedenimden bir anda.
Hep olacağım ama hiç yokmuş gibi yaşayacağım,
Yalnızlığımın kalabalık dünyasında.

Gökyüzünden usulca inerken mavi.
Denize yansıdı birden rengi.
Mavileşti ufukta gökle yer arası.
Sonra insanların yüreğine yansıdı.
İnsan en güzel rengin mavi olduğunu anladı.
Sadece bir renk değildi mavi.