Hatice Kutsal Şiirleri - Şair Hatice Kutsal

Bilinmeyene doğru,
Sessizce akıp giderken zaman.
Gecenin koyu karanlığında,
Sığınacak bir liman arıyor insan.
Denizi durgun, dalgası dingin, fırtınası olmayan,
Sessiz, sakin, huzuru içinde saklı,

Görmeden bilemez
Bilmeden sevemezsin.

Kıyısında oturup sahile vuran
Dalgaların dansını seyredeceksin.

Gün o kadar güzel ki,
Alıp başımı gidesim var.

Mavinin kıyısında dolaşıp,
Sahilde yalın ayak koşasım var.

Maviydi ruhum.
Çiçek kokulu baharlara,
Nisan yağmurlarına,
Yeşilin her tonuna,
Çoktu aldanmışlığım.
İşte bu yüzden,

Maviliğe akıp giden zamanın,
Mavi yolcularıyız biz.
Gökyüzünden denize yansıyan,
Sonsuzluğun rengiyiz.
Her tonu var yüreklerimizin derinlerinde,
Ve taşıdığımız yük ağır gelmez hiç birimize.

MEHMEDİM

Buğdayın harmanı geldiği zaman
Bir sancı tuttu ki yaman mı yaman
Kızmıydı oğlanmı durmayın aman,
Bekliyor müjdeli sözü Mehmedim.

Hayat hep yazını kışa çevirmez ya İnsanın. Zemheriyi bitiren cemredir. Sonra bahar gelir, mevsimin değişir.

Hatice Kutsal

Keşkelerin birikti bugünün bağı oldu
Yaptığın tüm yanlışlar sırtının dağı oldu

Yığın yığın dertlerin ağır geldi ezildin
Çoğu zaman ağlayıp çektiğine üzüldün

Gece olunca,
Kendinle başbaşa kalınca,
Günün muhasebesini yaptıktan sonra,
Aklın sakin, ruhun dingin, vicdanın rahatsa,
Başını yastığa rahat koyabilirsin.
Dünyanın en huzurlu insanı sensin.

"Mümkün olsaydı eğer"
Sevgiden bir dünya yaratırdım.!
Mutsuz olanlara mutluluk,
Büyük olanlara çocukluk dağıtırdım.!
Gökyüzünden yeryüzüne,
Sevgi yağmurları yağdırır,