Hatice Kutsal Şiirleri - Şair Hatice Kutsal

"Nasıl da yaşamadan yaşlanıyor insan..."

Hatice Kutsal

Saatler sırdaşın,
Yıldızlar yoldaşın,
Dolunay arkadaşın olur.
Yalnız mı sandın kendini,
Uykusuz gecelerin sessizliğinde?

Aydınlığın karanlık yüzüdür akşamlar.
İçinde huzur, huzurunda hüzün saklar.

Hatice Kutsal

Gece sessiz ve sakin.
Huzur var karanlığında gecenin.
Herkesin gecesi aynı gece.
Herkesin karanlık gecesi,
Sessiz sakin huzurlumu,
İşte bu bir bilmece.

Maviye boyamalı her sabah erkenden gökyüzünü.
Pamuk tarlasına benzetmeli bulutların beyazını.
Lavanta kokmalı gün batımından sonra akşamlar.
Yağmur sesiyle uyanmalı gecenin bir yarısı.
Dört mevsim yeşil kalmalı insanın doğası.
Huzur olmalı ismi cismi değişmeli lisanı.

Maviye boyamalı her sabah erkenden gökyüzünü.
Pamuk tarlasına benzetmeli bulutların beyazını.
Lavanta kokmalı gün batımından sonra akşamlar.
Yağmur sesiyle uyanmalı gecenin bir yarısı.
Dört mevsim yeşil kalmalı insanın doğası.
Huzur olmalı ismi cismi değişmeli lisanı.

Söyle canım
Yüreği camdan
Sevgisi candanım.
Sen hiç denize döktün mü içini?
Bir balıkçı kayığında sabahlayıp,
Yıldızların sönüşünden,

Hepimiz öyle değilmiyiz?
Gündüz biriktirir, geceye dökeriz içimizde birikenleri.

Hatice Kutsal

Varsın ekmeğim bayat,
Soğanım kuru olsun.
Karnım bir tas çorbayla doysun.
Çeşit çeşit yiyeceklerim,
Rengarenk giyeceklerim,
Olmazsa olmasın istemem.

Bazen;
Yalnız olmak
Kendinle başbaşa kalmak
Kafanı dinlemek için
Herkesi herşeyi bırakıp
Yalnız kendin tek başına