Hatice Kutsal Şiirleri - Şair Hatice Kutsal

Günler nasıl da kovalıyor birbirini durmadan.
Her dakika kendiyle yarışıyor adeta zaman.
Dün geldik, bugünü yaşayıp, yarına giderken,
Yaradılmışların en güzeli olarak kaldıysa,
İnsanlar içinde insan, bozulmadan,
Üç günlük yalan dünya da işte bu gerçek olan.

Her akşam üstü ufka bakan gözlerimden dökülür inci tanelerim.

Eskiyen yıllar geçer gözlerimin önünden uzaklara giderim.

Eski bir şarkının nağmeleri dökülür dudaklarımdan sokaklarından geçerim.

Günün sonunda akşam
Akşamın sonunda gece
Gecenin sonunda dün
Dünün sonunda yarın var
Toparlandı gün gidiyor işte.

Etraf hazan sarısı,
Güz gülleri solgun,
Parklar terkedilmiş,
Bahçeler kimsesiz,
Güneş ısıtmıyor artık eskisi gibi,
Üşütüyor ağaç gölgesi,

Ya sabahın dingin mavisinde
Ya akşamın batan güneşinde
Ya mehtabın kızıl renginde
Ya da yıldızlı kara gecesinde
Herkesin unutamadığı bir anısı
Vardır gökyüzününün sessizliğinde.

Niyet edin, dua edin. Yorulmadan yolunuza devam edin... Allah gönlümüzün güzelliğini görecektir elbet...

Hatice Kutsal

Huzur içinde geçsin, gecen gündüzün.
Değmesin yüreğine, bir nebze hüzün.
Mutlu mesut yaşa sen, bir ömür boyu,
Akmasın gözünden yaş, gülsün hep yüzün.

Hatice Kutsal

Yetişmek ne mümkün geçen zamana
Tez gidiyoruz meçhule doğru yana yıkıla
Gündüzle gece yarışa girmiş sanki
Yaşanmış olanlar yaşanmamış gibi
Neresinde olduğumuzu bilmeden
Kayıp gidiyor gün gözlerimizin önünden

Güneş gibi olmalı insan.
Her akşam batmalı ufuktan,
Her sabah yeniden doğmalı şafaktan.

Hatice Kutsal

Şayet günün birinde bulursam bir deniz kıyısı,
Oturup sahilde mavilerin içinde,
Seyre dalardım gün batımını.

Yalın ayak koşardım kumsalda,
Sabahın köründe, akşamın serininde.