Hatice Kutsal Şiirleri - Şair Hatice Kutsal

GURBETTEKİ'NE
Ne kadar uzakta olsakta,
Gökyüzüne bakmayı unutma sakın.
Aynı güneş, aynı ay, aynı yıldızların,
Sınırsız gökkubbenin ortaklarıyız.
Zamansız mekansız sonsuz umutların,

İçinde bütün canlılara yetecek kadar merhametin vicdanın varsa...

Herkesi herşeyi ayırt etmeden sevebiliyorsan...

Saygı duyup sevgi buluyorsan karşılığında...

Ömür yolculuğumuzun her durağında gönlü güzel insanlar yoldaşımız olsun...

Yürüdüğümüz yolların her sokağında özü güzel, insanlar sırdaşımız olsun...

Her köşenin başında, çaldığımız bütün bilinmeyen kapıların ardında sözü güzel insanlar karşılayanımız olsun...

Bir bakmışsın bir sabah,
Kuş sesleri, çocuk gülüşleri doldurmuş,
Evini, odanı, pencereni.
Uyandırmış erkenden hayata seni.

Bir bakmışsın bir akşam,

Hangimizin acısı içinde sızlamadı ki?
Hangimizin yürek yarası kanamadı ki ?
Geçmişe dün demişler, geleceğe yarın,
Hangimiz dün de olanı, yarın da unutmadı ki?

Hatice Kutsal

Herkese tepeden bakıyor gözlerin.
Nice eşref-i mahlukat içinde tek senmisin güzel.
Küçük dağları ben yarattım diyor sözlerin.
Okuduğun bana hariçten gazel.

Hatice Kutsal

Yüreğimin haziranı geldi.
Hasat zamanım.
Kim ne ektiyse, onu biçecek şimdi...

Hatice Kutsal

Akşam olur gün eskir.
Aylar geçer yıllar eskir.
Yolun yarısından sonra insan eskir.
Eskimeyen bir kaç şey varsa hayata dair,
Biri yarın, biri umut, biri sevgi, biri mavidir.

Hayat bazen, sıkıntılarıyla gelir.

Hayat bazen, seni çarpar, böler, toplar, yeniden düzeltir.

Hayat bazen, dayanamayacağın yerlere getirir. Kaybetmeyi öğretir sonra da kazanmayı.

Hayat bazen, sıkıntılarıyla gelir.

Hayat bazen, seni çarpar, böler, toplar, yeniden düzeltir.

Hayat bazen, dayanamayacağın yerlere getirir. Kaybetmeyi öğretir sonra da kazanmayı.