Hatice Kutsal Şiirleri - Şair Hatice Kutsal

Takvimden bir yaprak daha düştü.
Bitip giden ömürden koca bir gündü.
Su misali akıp giden şu canım hayat,
Belki hayal, belki masal, belki de düş'tü.

Hatice Kutsal

Düşünce aklına,
Düşünce gönlüne,
Düşünce düşlerine,
Düşününce düşünce,
Bitmez bu karanlık gece ...

Eğer bir gün kararırsa mavi dünyan,
Eğer bir gün biterse pembe rüyan,
Üzülme bitip gidenlerin ardından,
Sen hiç eskimeyen yarına dayan.
Ve umutlarıdır insanı ayakta tutan.

Elbet bir gün bizim de çiçek açar,
Gönlümüzün kırlarında yeşeren sevdamız.

Hatice Kutsal

Akşam kızıllığı sardı yine dört bir yanı,
Elde ne var bugüne ait yaşanmış yeni?
Ya bir kaç kırık dökük hatıra, günden kalan geriye,
Ya da hiç unutulmayacak olan bir avuç anı.

Hatice Kutsal

EMİNEM

Yanağı gamzeli köyünün toyu,
Endamı yerinde selviden boyu,
Sevdalı başının sakindi koyu,
Parmağı yüzüklü candı Eminem.

Güneşin battığı yerde bitti,
Maviye çıkan bütün yollar.
Sudan sebepler bahane oldu,
Belki de yalnızlığım en iyi sondu.

Hatice Kutsal

Ah o unutulmayan eski şarkılar.
Duyunca sustu birden içimdeki çocuklar.
Sustum, durdum, konuşmadım, konuşamadım.
Sessizce dökülürken gözlerimden yaşlar.
Bir ağustos gecesi şahit oldu,
Gece ay ve yıldızlar.

Us'um ser'imde,
Ayn'ımla ağlaşsa da müjgan
Leb'im lal'dir benim
Ser'imi veririm, sır'rımı vermem
Bozmam sükut'umu kat'a etmem beyan.

Hani uçurtmalar uçardı,
Gökyüzü masmaviydi,
Bembeyaz bulutlar süslerdi,
Yılları eskitmeden önce...
Çocuktuk, mutluyduk,
Hayat toz pembeydi,