Hatice Kutsal Şiirleri - Şair Hatice Kutsal

Sabahın devranı günü satınca
Vakitler daralıp gölge yatınca,
Şafağı bekleyen kızıl batınca,
Güneşin yerini alan olursun.

Söz verip çekilme ertesi güne,

Buraları sorarsan günler hep aynı.
Hayat durmadan devam ediyor.
Yokluğununun üzerinden yedi yıl geçti.
Bir akşam üzeri,
Sanki geliverecekmişsin gibi.
Hala bekliyoruz seni.

Yeryüzü yeşille kaplandı,
Gökyüzü maviye boyandı.
Toprak gri bulutlarla sulandı.
Uyuyanlar uyandı,
Derin uykularından.
Gidenler geri geldi,

Çiçek açsın umut dalların şu bahar gününde.
Şarkı söylesin uçan kuşlar arkanda önünde.
Dört mevsim bahar olsun ömrünün her günü,
Hiç batmasın güneşin gözünde gönlünde...

Hatice Kutsal

Akşamı olmuş yıllarımın son deminde
Yalan rüzgârları daha fazla savurmadan sağa sola
Yarım kalmış onca şeyi bıraksam ardımda

Dönüşü olmayan seferlere çıksam
Kaptanı ben, tayfası ben, durup dinlenmeden

Akşam güneşi dolanır durur
Dört duvar içinde.
Günün kızıllığı yansımış ufka
Akşam olmak üzere.
Yorgun bedenlere hüzünler
Çökesi olmuş,

Ayın şavkı vurmuş parlıyor üzerinde
Dalgaların ahenkli dansı köpükler içinde
Yakamozlar ışıl ışıl bu gece bu sahilde
Ay çağırıyor başlar birazdan med cezir
Bayram havası var sanırsın denizle mavide

Dargın değilsem yaşadığım yıllara
Gülerek bakıyorsam yürüdüğüm yollara
Gitmek istiyorsam koşarak yarınlara
Yılmadan, yıkılmadan duruyorsam ayakta
Gözüm aydın, bugün gönlümün bayramı olsun.

Bazen günün ortasında
Bazen akşamın kızıllığında
Bazen gecenin yarısında
Bazen bir hikayenin sayfaları arasında
Bazen bir şarkıya saklanmış sözlerde
Bazen akan yaşlarda, buğulu nemli gözlerde

Sen bir gülerdin,
Güller açardı gül yüzünde...

Sözlerin şiir gibi dökülürdü,
Gün kurusu dudaklarından...