Hatice Kutsal Şiirleri - Şair Hatice Kutsal

Bir günü daha bitti ömrün.
Yarısı hüzünlü, yarısı üzgün.
Siyah rengine büründü,
Çekip gidiyor yine gün

Hatice Kutsal

Bir selam ver günün çiçekleri açsın.
Bir günaydın de tüm gönüller aysın.
Minesi solana dek günün güneşin,
Gün mutlu, gün umutlu, gün aydınlık aksın.

Hatice Kutsal

Maviydi ruhum.
Çiçek kokulu baharlara,
Nisan yağmurlarına,
Yeşilin her tonuna,
Çoktu aldanmışlığım.
İşte bu yüzden,

Acıtmıyor artık eski şarkılar içimi.
Ağlatmıyor içli de gelmiyor eskisi gibi.
Çok seneler gelip geçmiş üzerinden,
Unutulmaz sandığım ne varsa bitmiş hepsi.

Hatice Kutsal

Ruhunu denize benzetenler,
Sakin bir hayat hayal edemezler.
Fırtınaları da severiz biz.
Dalgalarla boyun bükmeyiz.
Balıklara benzer dibe de dalarız,
Martılar gibi gökte de uçarız.

Kumdan kaleleri yıktı bu gece,
Çıraydı cümleler yaktı bu gece,
Sözlerim elimden aktı bu gece,
Kalemim kelamım susmaz oldular.

Hatice Kutsal

İlk akşamın kızıl sessizliğini,
Cama vuran damlalar bozmaya başladı.
Saatlerce yağdıktan sonra,
Yağmur durdu,
Rüzgar sustu,
Ortalık duruldu.

Bugün,
Gönlü dikensiz güllere benzeyen,
Gelincikler kadar masum,
Papatyalar gibi saf ve temiz insanlara denk gelesiniz...

Hatice Kutsal

Sen; yükseklerde oturup, sırça köşkünde sırlanan kalbiyle, herkese tepeden bakan şehirli...

Ben; iki odalı evinde, aynı sofranın tek tabağına uzanan yumuk yumuk ellerden biri...

Sen; yokluk çekmeyenlerin cennetinde,
Ben; varlığın ne olduğunu bilmeyenlerin aleminde...

Ne güzel hayallerimiz vardı,
Geleceğe dair.
Ne bitmez umutlarımız vardı,
Yarınları bekleyen.
Mavi düşler, pembe rüyalar,
Kerevetli vaadlar,