Akşamın kızıllığından sonra, ilerleyen saatlerin maviye dönüşünü beklerim.
Her bekleyişimin ardından karanlık biter, aydınlığa açılır gözlerim.
Hatice Kutsal
Adım adım yürüdüğüm yollar benim,
Nefes nefes yaşadığım yıllar benim,
Yavaş yavaş üşütecek yeller benim,
İlmek ilmek ördüğüm bu hayat benim.
Hatice Kutsal
Yükselirken güneş gökyüzünde,
Hiç sönmeyen umudun olsun gözünde gönlünde.
Sevgi koksun buram buram elin, dilin.
Yürekten olsun, taa can evinden söylediklerin.
Ve sakın vazgeçme dünlere inat,
Bugün ne olur, yarın neler getirir sen bilemezsin.
Bu günlerde herkes yalnız hissediyor kendini.
Sahte kalabalıklar içinde olduğunu,
Bilmek yetiyor insanın kendini yalnız hissetmesine.
Dünyanın tüm telaşını bir kenarda bırakıp,
Gitmek istiyor kimselerin olmadığı yerlere.
Ama olmuyor işte.
Bulalım bir sahil kıyısı deniz manzaralı
Oturalım mavinin karşısına karşılıklı
Sen iki çay söyle en koyusundan,
Dostluğumuz gibi demini almış olsun.
Ey gece!...
Karanlık vaktin zamanı,
Bilmecesin bilmece.
Hatice Kutsal
Rüya gibisin ey güzel şehir,
Şiirler yazayım sana hece hece,
Masallar anlatayım sana,
Şehrazat gibi binbir gece.
Dinledikçe büyülen, büyülendikçe dinle,
Şehriyar gibi azad et beni sende
Bir bakmışsın bir sabah,
Kuş sesleri, çocuk gülüşleri doldurmuş,
Evini, odanı, pencereni.
Uyandırmış erkenden hayata seni.
Bir bakmışsın bir akşam,
Ardından geriye kalanlar hüzün
Baharın sonuna benziyor yüzün
Sararmış ömrünün sonu hep güzün
Solarmış mevsimin günün birinde.
Hatice Kutsal
Size de dün gibi geliyor mu?
Yıllar öncesi.
Zaman farkına varmadan,
Ne çabuk geçti.
Sabahtı akşamdı derken,
Ömürden bir gün daha gitti.
Hiç adetim değildir aslında yorum yapmak ancak şiirlerinizi çok beğendim. öyle ki sayfadan çıkamıyorum. sizi daha önce hiç duymamıştım. dedim ki kendi kendime ben böyle bir cevhere nasıl kayıtsız kaldım? yeni eserlerinizi sabırsızlıkla bekliyorum