Hatice Kutsal Şiirleri - Şair Hatice Kutsal

Huzurludur yalnızların rıhtımı.
Sakindir koyu, dingindir ruhu.
Kendi yalnızlığına demir atmış,
Usulca uğurlamıştır hayatından,
Sahte kalabalıkların bir çoğunu.

Battı güneş ufuktan gün çekip gitti.
Vakitli yaşanan zaman ne çabuk bitti.
Gelmeyecek bir daha dün oldu yitti.
Sen yarınları canım bekleyip kandın?
Sen bu günleri gülüm geçmez mi sandın?

Baharın yeşil,
Gökyüzün mavi,
Günlerin renklidir senin.
Baharım firari,
Gökyüzüm gri,
Günlerim dertlidir benim.

Dolaşıyorum kıyısında mavinin.
Çakıl taşları batıyor sanki yüreğime.
Saçlarımı savuran rüzgarın sesi,
Yanıma yoldaş bir tek martılar.
Yürüyorum öylece sessiz sedasız,
Kafamda cevapsız deli sorular.

Ne günler geldi geçti şu kısacık zamandan.
Daha dün gibi değil mi geçmişten arta kalan,
Yarın da olacak dün, bugün olduğu gibi,
Bakıp duracağız sessizce gidenlerin ardından.

Hatice Kutsal

Söndü Işıklar birer birer
Gece sessizliğe büründü
El ayak çekildi sokaklardan
Sonra sustu bütün sesler
Düşlerin götürdüğü yerlere gitti
Başka bir alemde uyandı herkes

Bazen günün ortasında
Bazen akşamın kızıllığında
Bazen gecenin yarısında
Bazen bir hikayenin sayfaları arasında
Bazen bir şarkıya saklanmış sözlerde
Bazen geçmeyen geçmişe dalan gözlerde

Sevdiklerinizde çiçek gibidir. Çiçekler nasıl susuz yaşayamazsa insanlarda sevgisiz yaşayamaz. Sizde sevdiklerinizin yüreğini sevginizle sulamayı ihmal etmeyin. Sevgi çiçekleri açsın gönül bahçelerinde...

Hatice Kutsal

Ne güzeldir,
Bir akşam üstü gün batarken yüreği sevgi dolu dostlardan gelen iyi akşamlar dileği.

Ne güzeldir,
Kendinde olanı olmayanlarla paylaşmasını bilmeyi bilmek.

Aylardan Eylül
Akşam saatleri
Ortalık güneş kızılı
Gün yerini
Geceye bırakıyor
Günler hep aynı