Açılış - Giriş Notu
Bu sergi, bir suskunluğun takvimidir.
Zamanın içinden düşen eşyalarla
bir hafızanın kırıklarını
gün gün teşhir eder
Bakarken sessiz kalanlar için kuruldu.
Bir ağacın gövdesinde
parmak izim gibi işlenmiş
bir sessizlik uyuyordu
rüzgâr her değdiğinde
bir anı kıpırdıyor
Sana seslenmek,
göğe bakıp susmaktan farksızdı.
Her mevsim kabuğuna çekildi,
ben seni buldukça kaybettim.
Bir kelime vardı
yalnızca gözlerinde kalan
anlamı solmuştu artık
ama geceyi örten
duvarlar sessizce ağlardı
Bir kelime düştü geceye,
duymamış gibi baktın.
Ben her harfini avucumda evirirken,
sen sessizliğin ardına gizlendin.
Sorular havada asılı kaldı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!