Hatice Güzen Şiirleri - Şair Hatice Güzen

Hatice Güzen

Ben,
ruhumun çatlağında
yoksul bir çiçek,
kimseler bilmez,
varsıl
açarım.

Devamını Oku
Hatice Güzen


Gidişin,
söylemeden düşen bir perde.

Belki çoktan gitmiş olanın ardından
geç kalmış bir vedayım,

Devamını Oku
Hatice Güzen

Son soluğunu verirken,
hangi kelimeyi yutkundun?
Hangi cümle dizildi boğazına,
ama demir gibi sustu dilinde?

Avuçların hâlâ sıcaktı,

Devamını Oku
Hatice Güzen

Bir gövde, kendi sesine sığınmış
duvarların bile unuttuğu bir odada,
zamanla cilalanmış bir suskunluk,
damla damla içe, bir ağırlık gibi, çöker.

Avuçlarında büyüyen kayın,

Devamını Oku
Hatice Güzen

gülümseyen bir kuşum
bu sabah
pencerenin kıyısında
kanatlarımda uyanan
sırlı bir his

Devamını Oku
Hatice Güzen

Zamanı Tanımayan
Hatice GÜZEN


---

Devamını Oku