“Sessizlik de konuşur.
Bazıları çiçek gibi.”
süt beyaz bir sessizlikte
adını anmadan sevmenin
Onlar “merhaba” dediğinde
kayıt başladı,
bir formun içine eklendi.
İsim sorulmadı,
ölçü alındı.
I. İçeriden Başlar Her Şey
Taş duvarlara sinmiş bir nefes
her basamak bir yüzyılı kıvırıyor içe
adımlar
Kırılmadım.
Deniz kabuğunda zamanı dinledim;
her dalga içime bir sır bıraktı,
kum taneleri gibi sessiz
ama asla kaybolmayan.
seni
camı buğulayan bir çocuğun
ilk hıçkırığında tanıdım
annemin gözlerinden dökülen
bir bakıştın belki
ya da bir yıldız yaprağına kazınmış
Gökyüzü
pencereye sabaha dair bir not bırakmış
ay, gündüzün cephesine ilişmiş
usul usul
yarım konuşan bir tanık
Unuttun mu, ne kadar güçlü bir çocuktun?
Dizlerin yarayla dolsa da, yıldızlar topladın gökyüzünden,
Avuçlarına doldurdun, tavana astın, geceyi inatla aydınlattın.
Seni fazlalık sanan seslere inat,
Yalnızlığını yorgan gibi sardın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!