Gönül kuşu uçar gider,
Süzülür yâre yâre der.
Bülbül güle yanar biter,
Dökülür zâre zâre der.
Gönül dağlarını bir bir hep aştın,
Sabır bardağımdan en sona taştın,
Alev oldun, bütün canıma ulaştın,
Sen benim tek çarem, tek yeminimsin.
Sana vasiyetim, ey canım parçam
Dinle bu sözleri, yiğidim Aslan
Hayat denen yolda, olmasın hiç gam
Öğüt tutan olur, dağ gibi Aslan.
Yıllar geçti...
Yıllar geçti, hâlâ ismin dilimde,
Gönül çeker bu sevdanın hasını;
Her an siyah beyaz, resmin elimde;
Ruhum sensiz tutar kaderin yasını.
Ben, gecenin en sağır atlasında kaybolmuş bir yıldız,
sen, yörüngemi çizen o görünmez, ebedî sızı.
Saçların, samanyoluna dökülen bir mazî şelâlesi,
bana her dokunduğunda, dağılır evrenin perdesi.
Bizim bir coğrafyamız yok.
Bizim bir fiziğimiz var.
Senin varlığının merkezkaç kuvvetiyle
benim hayatımın tüm gezegenlerini yörüngenden çıkardığı
Sen girdin içeri, sustu bütün şarkılar…
Unuttu kelimeler bildiği tüm yolları.
Bir an durdu yelkovan, o en eski saatte
ve ben ilk defa gördüm gözlerindeki sonbaharı…
Bir toz tanesinin güneşe anlattığıdır bu,
gözbebeğinde dönen galaksinin sessizliği,
tek bir kum tanesinde uğuldayan bütün sahillerin anısıdır.
Avucunu aç,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!