Gözlerin ki ruhuma, değen en derin mâna
Aşkınla yanan gönlüm, döndü ateşistâna
Bu sevda bir sır idi, yayıldı dört bir yana
Mecnun misâli düştüm, o derdinle cihâna
Sen ki ezelden beri, ruhuma eş yazıldın
Gönül bir pervane, döner şem'inde
Duramam heybetli, o Nazarında
Can teslim etmeye, geldim deminde
Eririm bir mum tek, bu Nazarında.
NE ANLAMI VAR..(21 kıta destan)
Dilde zikir olsa, kalpte riyayla,
Gösteriş ibadet, NE ANLAMI VAR.
Ameller bozulsa, sahte duayla,
Kabul olmaz niyaz, NE ANLAMI VAR.
Gönül ehli, olan bilir,
Sözün özüne, o eğilir,
Mana ile, can dirilir,
Nadan olan, ne anlasın?
Gönlümdeki bu sevda, akıl almaz bir sitem
Yüreğimde kor ateş, acısı ayrı elem
Düşlerimde yaşattım, yüzünü gizli sinem
Uğruna feda ettim, elimdeki tek kalem
Vefasız yar derdime, ermiyor neden be hey
Sözde kaldı artık, yiğitlik mertlik,
Zora gelmeyince, insan kalmadı.
Çoğaldı dünyada, namertlik, sertlik,
Gönül yarasına, derman kalmadı.
Yüce Rabbim, sensin gönülde durak,
Yarattığın alem yeşeren yaprak,
Emrin ile can bulur kara toprak,
Sensin bize en son varacak konak,
Karanlığı yaran sensin ey Rahman,
İda’nın başından bir ışık doğar,
Kötünün yolunu o nurla boğar.
Enlil’in şavkıdır, pak beyaz yağar,
Gönülden gönüle kurulur dehliz.
Gönül bir kuru daldı, geldim aşk meydanına,
Canım kurban adandı, uydum Pir divanına,
Nefsim benden utandı, girdim can cananına,
Bu bir ilahi şandı, koştum Hakk fermanına.
ÖĞRENDİM...
Hamdım, hayat denen, ulu dergâhta,
Piştim, sabır denen, kutlu tezgâhta,
Baktım bin bir heves, varken bu ahta,
Ben en önce susup, durmak öğrendim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!